Veel sterkte en tact toegewenst, twitterde @Prixie54 me gisteravond nog toe... Tact tijdens het maandelijkse bezoek van moeder aan onze pleegzoon vanmiddag... En er waren heel wat momenten te benoemen, waar ik die tact vandaag goed kon gebruiken...
Want hoe vertel ik aan zoonlief dat het voor moeder niet leuk is dat hij op zijn Nintedo DS blijft spelen, wanneer zijn moeder na ruim een uur in de bus te hebben gezeten, bij ons in de auto stapt? Hoe betrek ik zijn moeder in een gesprek met haar zoon, wanneer er een lange stilte valt in de rit naar Stichting Aap? En hoe reageer ik op een mokkend kind dat van mij niet meteen aan de door zijn moeder aangeboden pak koekjes mag?
Langzaam beweeg ik richting een spagaat... Aan de ene kant de aansturing van onze pleegzoon volgens de structuur en duidelijkheid van alledag bij ons thuis... Aan de andere kant de invoeling van moeder die om de vier weken haar zoon weer even ziet...
Tact, die ik hard nodig had... toen zoonlief boos op mij werd, omdat ik te lang met zijn moeder in het Engels sprak... Begrijpend dat hij juist in een voor hem dubbele loyaliteits-situatie extra gezien wilde worden... En daarbij mijn eigen dubbelheid in gevoel over de afstand en nabijheid tussen hem en mij in aanwezigheid van zijn moeder...
Ik hoor mij in het Engels extra toelichten aan moeder over het waarom van zijn boosheid door een grens die ik stelde aan hem... Waarop zoonlief mokkend aangeeft dat hij het Engels niet kan volgen en wat ik allemaal dan wel te zeggen heb tegen zijn moeder... Waarop ik in het Nederlands weer aangeef waarom ik het tegen moeder zei, zodat zij beter begrijpt waarom hij zo reageerde...
Pfff... en door dat tolken zit ik in nu ècht in die spagaat... Beseffend dat er weinig communicatie tussen hen is... En dat ik hun bezoek slechts kan faciliteren door het tolken... Zodat er iets van wederzijds begrip is... Dat vraagt vertrouwen van beide kanten... moeder aan de ene kant en zoonlief aan de andere kant...
Overigens hebben we een heerlijke middag gehad op de Kemphaan in Almere... Apen gekeken bij stichting Aap... De jungle bezocht in de Landgoedswinkel... Uiteraard wat lekkers gedronken... Langs de koeien van de stadsboer.. Nog even naar Kindervakantieland gezwaaid... Om tenslotte via de geiten over te steken naar het pasgeopende Zuiderzee speelbos... Het weer deed goed mee... Moeder had herinneringen aan Ghana en zoonlief leefde zich uit... Met elkaar, waarbij mijn lief zich ook aansloot, hebben we dag afgesloten aan het Weerwater onder de noemer: niet mokken, maar wokken... Waarna we moeder weer naar de bus hebben gebracht en ik weer langzaam uit de spagaat kon komen...
Tijdens ons vaste moment aan het eind van de dag hebben zoonlief en ik de dag teruggeblikt... Ik vroeg hem, waarom hij bleef spelen toen zijn moeder in de auto stapte... Dat kwam, zo vertrouwde hij mij toe, omdat hij niets wist te vertellen... En omdat hij zijn moeder niet goed verstaat... En dat zijn moeder toch ook niets vertelt... Samen hebben we gekeken hoe het anders kan... Want zijn moeder verstaat best al veel Nederlands, ook al spreekt ze het bijna niet... We hebben de afspraak gemaakt dat hij in het Nederlands kan vertellen of vragen aan zijn moeder, wat hij maar wil... Met zijn moeder zal ik dan afspreken dat zij aangeeft, wanneer ik als tolk moet inspringen... En zoonlief kan dan weer aangeven, wanneer hij Engels wil oefenen, zodat ik even kan tolken voor hem...
En ik? Ik hoop volgend keer dat de spagaat aan mij voorbij gaat... want een spagaat is best wel pijnlijk, als je er niet voor gebouwd bent... Of zal ik meer moeten oefenen? Wie het weet, mag het zeggen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten