ADHD heb je niet alleen op school... Toch? Of...

Vanochtend was het dan zover... Op pad naar de psychiatrische polikliniek.. De voogd zou er ook zijn... Bij de intake voor de medicatietrial ADHD, de inzet van EMDR voor traumabehandeling èn de inbreng van het observatie-verslag van vier individuele RT-sessies met de 'ikleeranders'-coach Dorien Kok...

Ik merk dat ik nog steeds heel diep van binnen het niet eens ben met het laten uitvoeren van een medicatie-trial voor zijn ADHD-kenmerken... Ik doe het voor school, zodat daarna de kans groter is dat zijn rugzakgeld vanuit het REC ingezet gaat worden voor individuele RT... Nu is hij volgens school te druk om ervan te kunnen profiteren... Zo bleek uit het observatieverslag van een 1-op-1 RT-sessie in zijn klas met vijftien leerlingen, waar hij met zijn gezicht naar de muur gekeerd, met nog drie andere leerlingen individuele begeleiding kreeg... Een setting waar een kind met een hechtingsstoornis sowieso al druk van wordt...

School, die een medicatie-trial wilde vanwege een sterk vermoeden van cognitieve stilstand... door zjn gedrag... Want het zit er wel in, zegt school... Alleen zit zijn hoofd vol, want hij heeft ADHD...

Bijzonder om te horen als ouder, omdat er nooit een formele diagnose ADHD is gesteld...  Maar school zit vast niet op de stoel van de psychiater. Toch? Of...

Bijzonder ook, omdat het vermoeden van school voor wat betreft zijn cognitie klopte... Afgelopen januari  heeft hij in zeven onderwijsmaanden drie maanden extra achterstand opgelopen... Geen stilstand dus, maar achteruitgang... Hoogste tijd voor de trial dus...

Omdat de medische molens niet zo snel draaiden, en omdat we van therapeutische naar gewone pleegzorg overgingen, duurde het tot vandaag dat we de intake hadden...

In de tussentijd kwamen de schooltoetsen van afgelopen juni... en bleek de extra opgelopen achterstand al weer ingehaald te zijn...

En met rekenen was hij zelfs in een half jaar tijd een jaar vooruit gegaan... Allemaal nog zonder pilletje en zonder rekening te houden met zijn visuele manier van leren...

Vandaag was het dus zover... We spraken over de door school verplichtgestelde trial... Over traumaverwerking en over zijn ADHD-kenmerken als functie van zijn onveiligheidsgevoel door de omgeving... Zijn visuele manier van leren... Blij door het gevoel ècht gehoord te worden...

Voogd en intake-functionaris zien dat school te snel medicatie wil inzetten... Dat in het afgelopen jaar zijn cognitie zonder medicatie te sterk heeft geschommeld...

Blij ook dat er pas een medicatie-trial wordt gedaan na diagnosticering, want op dit moment ligt er geen diagnose ADHD... En blij met de opmerking dat je ADHD niet alleen op school hebt...  Geen part-time ADHD dus... wel kenmerken... 

 

Volgende week worden we uitgenodigd vooor een gesprek met de psychiater... En wat daar ook uitkomt... ik heb nu wèl het gevoel dat we uiteindelijk gaan doen wat ECHT nodig is... En dat het belangrijk is om als ouder van mijn kind mijn gevoel te volgen en uit te blijven spreken... Want... als ik niet voor mijn kind op kom, wie dan wel?