Digitaal klokkijken...? Dat is véél te moeilijk... Dat kan ik niet...

Digitaal klokkijken...? Dat is véél te moeilijk... Dat was zijn antwoord vorige week toen ik vroeg waarom hij te laat was op school... Hij had immers zijn telefoontje mee met de tijd... En om acht uur fietst hij al samen met zijn vriend naar school... De school begint om tien over half negen... Omgerekend veertig minuten voor vijftien minuten fietstijd... Gelukkig waren hij en zijn vriend voor het eerst te laat, dus werd ik deze keer niet gebeld door school...

Toen ik gister er bij hem nog eens op terugkwam met de vraag, hoe hij deze week zelf kan regelen dat hij op tijd op school komt, was zijn antwoord opnieuw... Digitaal klokkijken...? Dat is véél te moeilijk... Dat kan ik niet.. Dat leer ik nooit... Voor mij reden om aan de slag te gaan en hem de ervaring te gunnen dat het via zijn manier van leren net moeilijk is... Ik had drie kwartier in de middag ingepland, nadat hij van het buitenspelen weer thuiskwam... Hoop gemopper dat het hem toch niet zou lukken en mijn aanbod aan hem om te laten zien dat hij het wèl kan... 

Het analoge klokkijken gaat hem al enkele jaren goed af met ouderwets horloge en twee wijzers... Dat kreeg ik dan ook meteen terug, want bij het zien van de klok kwam de weerstand... Dat kan ik allang... Moet ik dat weer helemaal opnieuw? Ik kan alleen niet klokkijken zonder mijn horloge... Heb hem kunnen uitleggen dat allebei nodig is voor zijn manier van klok leren kijken... De klok met zijn "magische moment" bij de drie, waar de grote wijzer van het ene uur overgaat in het volgende uur.. Bijvoorbeeld van kwart over acht naar tien minuten voor half negen... Dat wekte uiteindelijk zijn interesse... En binnen een half uur zag ook hij de verbinding tussen de klok en de digitale tijd op zijn telefoon... Afgesloten met de digitale tijd tussen zijn weggaan naar school en het begin van de les...  Met dank aan de visuele manier van de ikleeranders-methodiek...

Vanochtend aan het ontbijt keek hij naar de wijzers op de klok in de huiskamer... zes uur en vijfenvijftig minuten... het is vijf voor zeven... Ik gaf hem een highfive... Hij gaf mij een big smile met twee pretogen... Waarmee hij me laat weten dat hij het begrepen heeft...