Rasta... Net als mijn vader...

Vanmiddag was het weer zover... Bezoekregeling met zijn moeder... Deze keer op een zondag, omdat voorlopig de woensdagmiddagen worden ingevuld door een groepsactviteit van hem via De Voorsprong in Almere...

Deze keer zouden we haar in Amsterdam ophalen om samen wat leuks te doen voor zijn verjaardag begin vorige maand... Vanochtend had ik daar de energie niet voor, omdat ik in de naweeën van een verkoudheid zit met flinke hoestaanvallen... Bovendien was het bij nader inzien toch beter om in een rustige omgeving het contact tussen hem en zijn moeder te laten plaatsvinden... Daar gaat het tenslotte om in de spaarzame maandelijks momenten... Ook zoonlief wilde het liefst weer naar  huis, zoals hij ons huis na ruim vijf jaar gevoelsmatig ervaart..

Toen we de parkeerplaats op kwamen rijden, zag hij het al... Daar staat papa... Wat een blijheid al in de auto... Toen hij uitstapte, vloog hij zijn vader om zijn hals... De laatste keer dat zijn vader er was, was afgelopen zomer, ruim zeven maanden geleden... Het was zelfs niet meer gelukt om zijn vader telefonisch te spreken... En nu? Daar stond hij.... In levende lijve... Zijn vader... Daarna kreeg moeder een dikke knuffel... En bleven we op de parkeerplaats doorpraten... Vader gaf aan dat hij zijn zoon miste en dat hij daarom vandaag uit Duitsland was gekomen, maar dat hij ook zometeen weer terug ging... Maar volgende maand... Dan zal hij er wel zijn... Dan is hij weer een tijdje in Nederland...

Zoonlief liet zijn vader zien hoe lang zijn haar al was... Ik laat het groeien, hoor... Want ik wil rasta... Net als jij... Ik vroeg aan zijn moeder of zij de rasta kon indraaien bij hem... Waarop vader meteen aangaf dat hij dat volgende keer zelf gaat doen... Ik zag zoonlief gloeien van trots... Rasta... Net als mijn vader... En ik ben nog niet eens twaalf...