ADHD-debat in De Balie zonder trauma?

Het debat is terug te zien via http://www.youtube.com/watch?v=2k53Ee2ihBE. Geopend werd met een videocolumn van Maarten Keulemans. 

ADHD-debat in De Balie

Afgelopen maandag schoof ik aan bij het Kenniscafé De Balie.. Deze keer over ADHD... Een gewillig onderwerp voor vele invalshoeken... Had graag Laura Batstra persoonlijk in debat willen zien met Jan Buitelaar, Paul Korte en Sarah Durston... Dat verwachtingen vaak niet uitkomen, bleek op het laatste moment... Laura was ziek en Jan Derksen schoof aan... Volgens Laura een geschikte kandidaat om het debat aan te gaan vanuit een andere invalshoek dan de andere Jan en farmaceut Janssen... 

Wetenschappelijk debat met of zonder inbreng van ervaringsdeskundigen?

Opvallend was de hoge wetenschappelijke insteek, waar veelvuldig vanuit groepen cliënten werd gesproken... Vanuit het publiek vroeg Robert Vermeiren namens de werkgroep We Bouwen Samen aandacht voor de individuele ervaringen van ouders met kinderen in relatie tot de beeldvorming rondom ADHD... Het debat gaf daar uiteindelijk weinig tot geen ruimte voor... Aansluitend daarop had ik graag meer ruimte gezien voor de insteek vanuit eigen ervaring met een misdiagnose ADHD bij onze pleegzoon, namelijk de insteek vanuit hechtingsproblemen... Jan Derksen tipte deze sociale factor overigens wel aan in zijn betoog... Met de kanttekening dat we de sociale factoren niet los kunnen zien van de biologische en psychologische factoren... Ook niet in ons gezin? Ons pleegkind is vanaf zijn vijfde in een stabiele sociale omgeving gekomen... De hechtingsstoornis is in remise en de ADHD-kenmerken thuis en tijdens recreatie zijn sterk afgenomen afgelopen zes jaar, zodat hij op dit moment nog in één gebied beperkt wordt door zijn ADHD-kenmerken: op school wordt daarvoor op dit moment methylfenidaat gegeven, dat stap voor stap wordt afgebouwd naar een ondergrens... De vraag is nu: wat zal er gebeuren, wanneer de mogelijke bron van zijn ADHD-kenmerken binnenkort wordt behandeld via EMDR... De behandeling van zijn opgelopen trauma's in zijn eerste vijf levensjaren... Verminderen dan de ADHD-gedragskenmerken, omdat hij zijn omgeving als veiliger gaat ervaren?

ADHD-kenmerken vanuit trauma:

Tura Gerards, ADHD coach, gaf achteraf terecht aan dat het verband tussen trauma en ADHD helemaal niet ter sprake kwam in het ADHD-debat in De Balie.... Daar kan ik me bij aansluiten... Zeker naar aanleiding van Spraakmakende Zaken afgelopen zomer, waarin Paul Rosemoller een aflevering over kindermishandeling, zowel fysiek als emotioneel, maakte... Terug te zien via  http://www.uitzendinggemist.net/aflevering/137039/Spraakmakende_Zaken.html … Enkele weken geleden stuitte ik via een oud-collega op een aantal boeken met betrekking tot lichaamsgerichte traumaverwerking, waaronder: De weg uit trauma kun je leren*), Omkar Dingjan en Divyam Kranenburg...  Verder zoekend vond ik nog een aantal lezenswaardige boeken als insteek voor begeleiding van ADHD-kenmerken vanuit trauma: kd.nl/de-weg-uit-trauma-kun-je-leren … en http://www.traumahealing.nl/literatuur.html ...

Ter afsluiting een gedicht over hechting:

Met een voor mij raak gedicht over hechting wil ik afsluiten... Ik vond het via http://www.aumm.nl

Hechting

Hij keek in het water. Het water kabbelde rustig verder. Het water merkte wel dat hij er was, maar kabbelde toch rustig verder. De jongen werd boos!

‘Zie mij dan! Reageer op mijn aanwezigheid! Ik tel ook mee!’

Een been haalde uit en een regen van grint vloog het water in. Het water kabbelde rustig verder.

‘Zie mij!’ riep de jongen, ‘Waarom reageer je niet!’ zijn stem sloeg over.

Hij sprong in het water.

‘Nu moet je me wel zien!’

Het water reageerde niet. De jongen klom al bibberend weer op de kant en begon zachtjes te huilen. ‘Waarom zie je me niet?’ fluisterde hij.

Een traan gleed over zijn wang naar beneden. De traan stopte niet, niet bij zijn neus, niet bij zijn mond, niet bij zijn kin. De traan liep door en... viel in het water. Waar de traan was gevallen ontstonden nu prachtige cirkels in het water. Door zijn tranen heen keek de jongen in het water. Het water werd heel stil, en werd een glimmende spiegel. De jongen zag zichzelf en zichzelf en zichzelf! Achter zijn haar, zijn ogen, zijn verdriet zag hij zichzelf!

Een moment lang keek hij naar zijn eigen ziel, zo mooi.

Het water zag het ook.

Ineke

*) 

Een boek over traumawerk, één van de nieuwste ontwikkelingen in de moderne psychologie. Verschillende methodes uit het lichaamsgerichte werken zijn samengevoegd tot een holistische aanpak, waarmee het zelfhelend vermogen in staat wordt gesteld een natuurlijk evenwicht terug te vinden.  Maggie Kline, een bekende Amerikaanse traumatherapeute en onderwijspsychologe, schreef samen met Peter Levine o.a. het boek ‘Het weerbare kind’.