Over labels anders bekeken...
Gisteravond las ik mee... In een pittige discussie tussen betrokken tweeps... Een twitterdiscussie in maximaal 140 tekens... Er werd veel gezegd.. En op de één of andere manier kwamen de twee spoorstaven niet bij elkaar... En het bijzondere was dat beide staven naar het zelfde leidden... Over zienswijzen rondom etikettering van kinderen... En wat daar voor nodig is... Erkenning... Andere aanpak... Het kind centraal... Oud zeer vanuit de media, die van alles schrijft... Het leek alsof de twitterdiscussie verliep volgens de gedragskenmerken van ADHD: impulsief, niet geconcentreerd en hyperactief... Deze twitterdiscussie ontstond naar aanleiding van de tweet via @lexhupe: Over labels anders bekeken... Een blogbericht dat hij overigens niet zelf geschreven had... Was hij een dwarsligger? Eén van de benodigde dwarsliggers om beide spoorstaven aan elkaar te verbinden? Om te kijken wat een kind nodig heeft in plaats van het kind te zien als een etiket? Mijn ervaring met onze pleegzoon is, dat ook zonder etiket de benodigde begeleiding geboden kan worden... Los van het etiket ADHD... Bovendien voorkom je daarmee, dat een kind zijn etiket gebruikt als rechtvaardiging van de gedragskenmerken die bij het etiket horen...
Op mijn handen zitten...
Deze keer zat ik als dwarsligger op mijn handen... En las mee... Een déja-vu van afgelopen zomer... Heb mijn neus al een aantal keer gestoten in een twitterdiscussie rondom ADHD bij kinderen... Bijvoorbeeld rondom parttime-ADHD... En dan blijkt dat woorden in een tweet gekleurd worden door ervaringen van de lezers... Waardoor vuurwerk ontstaat en een gordijn van rook de intensie achter de woorden verhult... Want als ik door die rook heen kijk, zie ik mensen met zuivere intenties... Die allemaal vanuit eigen ervaring het beste willen voor hun kind... Die tegen een systeem aanlopen van zorg en onderwijs... Een systeem dat (nu nog) gestoeld is op zakken met geld die aan een label worden gekoppeld... Hoe zouden we dat systeem kunnen ombuigen? Zijn daar dan toch die dwarsliggers voor nodig? Een nieuw jaar ligt voor ons... Een jaar met nieuwe kansen... Ook of juist voor de benodigde dwarsliggers... Dwarsliggers, noodzakelijk om spoorstaven bij elkaar te houden, zodat de trein kan rijden... Zodat we in verbinding met elkaar de reis voort kunnen zetten... Alle goeds voor 2013...
Gisteravond las ik mee... In een pittige discussie tussen betrokken tweeps... Een twitterdiscussie in maximaal 140 tekens... Er werd veel gezegd.. En op de één of andere manier kwamen de twee spoorstaven niet bij elkaar... En het bijzondere was dat beide staven naar het zelfde leidden... Over zienswijzen rondom etikettering van kinderen... En wat daar voor nodig is... Erkenning... Andere aanpak... Het kind centraal... Oud zeer vanuit de media, die van alles schrijft... Het leek alsof de twitterdiscussie verliep volgens de gedragskenmerken van ADHD: impulsief, niet geconcentreerd en hyperactief... Deze twitterdiscussie ontstond naar aanleiding van de tweet via @lexhupe: Over labels anders bekeken... Een blogbericht dat hij overigens niet zelf geschreven had... Was hij een dwarsligger? Eén van de benodigde dwarsliggers om beide spoorstaven aan elkaar te verbinden? Om te kijken wat een kind nodig heeft in plaats van het kind te zien als een etiket? Mijn ervaring met onze pleegzoon is, dat ook zonder etiket de benodigde begeleiding geboden kan worden... Los van het etiket ADHD... Bovendien voorkom je daarmee, dat een kind zijn etiket gebruikt als rechtvaardiging van de gedragskenmerken die bij het etiket horen...
Op mijn handen zitten...
Deze keer zat ik als dwarsligger op mijn handen... En las mee... Een déja-vu van afgelopen zomer... Heb mijn neus al een aantal keer gestoten in een twitterdiscussie rondom ADHD bij kinderen... Bijvoorbeeld rondom parttime-ADHD... En dan blijkt dat woorden in een tweet gekleurd worden door ervaringen van de lezers... Waardoor vuurwerk ontstaat en een gordijn van rook de intensie achter de woorden verhult... Want als ik door die rook heen kijk, zie ik mensen met zuivere intenties... Die allemaal vanuit eigen ervaring het beste willen voor hun kind... Die tegen een systeem aanlopen van zorg en onderwijs... Een systeem dat (nu nog) gestoeld is op zakken met geld die aan een label worden gekoppeld... Hoe zouden we dat systeem kunnen ombuigen? Zijn daar dan toch die dwarsliggers voor nodig? Een nieuw jaar ligt voor ons... Een jaar met nieuwe kansen... Ook of juist voor de benodigde dwarsliggers... Dwarsliggers, noodzakelijk om spoorstaven bij elkaar te houden, zodat de trein kan rijden... Zodat we in verbinding met elkaar de reis voort kunnen zetten... Alle goeds voor 2013...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten