Kijken achter het gedrag van je kind met warmte en troost...

Vanochtend had ik een onverwacht gesprek met onze pleegzoon van tien. Aanleiding was dat hij veelvuldig bewoog en geluid maakte aan tafel tijdens het ontbijt... Omdat ik nu zo'n vijf jaar zijn zorg-moeder mag zijn, begin ik ondertussen te begrijpen wat er aan de hand is. Gewoon door te observeren en achter zijn gedrag te kijken...

Ik vraag hem wat er is, omdat ik zie dat hij veel beweegt en geluid maakt... Hij struikelt bijna over zijn woorden, wanneer hij aangeeft: "mijn nieuwe turnkleding..." Ja, we gaan zometeen naar turnles en over twee weken zijn de clubkampioenschappen, waar hij voor het eerst aan meedoet... Daarna vraagt hij steevast om een knuffel, die ik a la minuut geef.

Tijdens de knuffel komt er dan vaak nog meer te voorschijn, vaak voor hem wezenlijke (pijn)punten... Zo gaf hij vandaag aan dat hij diep van binnen nog steeds bang is dat hij bij ons weg moet en ergens anders moet wonen... Hij heeft namelijk vòòr onze tijd in één jaar via pleegzorg en jeugdzorg op vijf adressen gewoond ... Hij was toen vier jaar oud...

Daarom begrijp ik onze pleegzoon steeds beter waarom hij in nieuwe, spannende of onveilige situaties ADHD-kenmerken gaat vertonen... 

En dat heb ik hem vanochtend uit kunnen leggen... tijdens die knuffel... Ik heb hem verteld dat hij vroeger als peutertje niet werd gezien en gehoord door zijn zieke moeder. En dat ik het heel logisch vind dat hij toen als klein kind alles uit de kast trok om gezien te worden en aandacht te krijgen... En dat ik in zijn situatie hetzelfde gedaan zou hebben... Heb hem ook verteld dat hij toen heel klein was en nu al tien...  en dat ik nu voor hem zorg en dat hij mij altijd kan vragen als er iets is wat hij spannend vindt... En dat we afspreken dat ik zo lang als hij nodig heeft, ik voor hem zal zorgen... Ook als hij straks op zich zelf woont en als het dan even niet gaat, hij altijd bij me welkom is, ook al is hij ouder dan 18... En dat zijn kinderen straks bij mij mogen komen logeren, zoals hij nu bij mijn ouders mag logeren...

De knuffel duurde uiteindelijk ruim 20 minuten... En in die tijd voelde ik zijn drukte wegglijden en zijn ontspanning toenemen, liggend in mijn armen, buik tegen buik, als een klein kind dat wat warmte en troost zocht, via een voor hem aangeleerde vorm van druk en beweeglijk gedrag... Warmte en troost, twee noodzakelijk bouwstenen om te bouwen aan basisveiligheid... Dé voorwaarde voor elk kind om het gevoel te hebben er volledig te mogen zijn...