ADHD-kenmerken thuis en op school, twee werelden...

Na het wekelijkse baantjeszwemmen vanochtend, was het bijtanken bij de kapper... Zonder dat ik erover begon, vertelde de kapster dat het haar opviel dat er tegenwoordig zoveel kinderen een ADHD, ADD of PDD-NOS etiket hebben... In haar schooltijd, ze is nu 24, was dat niet het geval... Na deze voorzet kopte ik in met mijn ervaringen via onze pleegzoon....

Hoe hij vijf jaar geleden als vijfjarige geluidproducerende stuiterbal bij ons kwam... Zo stuiterend dat we hem voor zijn èn onze veiligheid al na een maand mochten teruggeven aan pleegzorg... Dat hij eigenlijk in een leefgroep had gemoeten in plaats van een gezin.... Maar, omdat wij het nog een keer wilden proberen, hij een tweede kans kreeg...

Zo kwamen we via internet in contact met Ben van Berkel via http://www.bebeth.nl... Een goede stap, bleek al snel, want door een tweetal sessies konden we onze pleegzoon al veel beter bereiken... Gewoon, omdat hij letterlijk ons veilige huisje heeft mogen voelen bij alles wat hij uit de kast trok... Voor het eerst hebben we gezien hoe zijn ADHD-kenmerken afhankelijk waren van zijn veiligheidsbeleving van zijn omgeving... Wij waren de rem van zijn gedrag... zijn anker...

Onze verdere zoektocht bracht ons bij belangenvereniging voor hechtingsproblematiek: De Knoop (http://www.deknoop.org), waarna Basic Trust (http://www.Basictrust.com) een aansluitende stap was... Reguliere pleegzorg werd therapeutische gezinsverpleging via De Bascule-AMC, waardoor Parent Child Interactive Therapy (PCIT) http://professionals.debascule.com/fileadmin/editors/pdf/PCIT_professionals.pdf de volgende stap werd... Intensief (half jaar wekelijkse sessies), maar zeer bruikbaar en waardevol... Als resultaat van Basic Trust en PCIT observeerden we ADHD-kenmerken die afhankelijk waren van de mate waarin onze pleegzoon zich werkelijk gezien voelde... en dat zat hem vaak al in hele subtiele communicatie...

Om aan te sluiten bij zijn hoge mate van beinvloeding door vriendjes, kwamen we terecht bij de Kanjertraining (http://www.kanjertraining.nl)... En het werkte... communiceren en reflecteren via de vier petjes: wit (tijger), rood (aap), geel(konijn) en zwart (pestvogel)... Als handvat voor zijn eigenwaarde en zelfvertrouwen...

In de thuissituatie, op sportclubjes en op verjaardagen/feestjes gaat het gedragsmatig heel goed met hem, zonder medicatie... De geluidproducerende stuiterbal van vijf jaar geleden zien we niet meer... en zijn ADHD-kenmerken zijn voor ons een graadmeter voor zijn belevingswereld van de omgeving...

Op school is er een hele andere situatie... ADHD-kenmerken volop aanwezig. De intern begeleider (IB'er) wil graag een Ritalin-trial, want zijn hoofd zit vol, omdat hij ADHD heeft... Deze schooldiagnose komt echter niet 1-op-1 overeen met die van de psychiater twee jaar geleden... We hebben geprobeerd aan te geven dat er in de omgevingsfactoren nog gesleuteld kan worden en willen onze ervaringen van thuis graag inbrengen... Maar de IB'er geeft aan veel ervaring te hebben met zulke kinderen, en ziet toch ècht een ADHD-er, waar medicatie goed voor werkt... Dat hij zijn rekenhulpmiddel niet gebruikt, wordt aan de kant geschoven... Dat hij op een visuele manier leert, past niet binnen de op school toegepaste lesmethode... Medicatie is het toverwoord... Of kunnen we het handelingsverlegen noemen? Zijn cluster-4 rugzakje ligt voor hem nog ongebruikt op de plank... en wordt ingezet voor andere kinderen zonder rugzak, die wat extra Remedial Teaching, logopedie of sociale vaardigheden kunnen gebruiken...

Daarom wacht ik geduldig het gestarte onderzoek door de onderwijsconsulent (http://www.onderwijsconsulenten.nl) naar de rugzak-inzet af... en als MR-lid zie ik graag het  zorgprofiel van de school tegemoet in het kader van passend onderwijs... Tegelijkertijd ben ik ook wel nieuwsgierig naar de reactie van de inspectie op dit praktijkvoorbeeld van ouderbetrokkenheid... en hoe de gouden driehoek school-leerkracht-ouders waarin het kind centraal staat, vormgegeven dient te worden... Of vraag ik nu toch te veel als betrokken ouder?