Er wordt veel gesproken over het onderwijs... Met boosheid... Onbegrip... Strijd.... Bezuinigingen... Niet alleen de leerkrachten en onderwijs ondersteunend personeel tot stakingen aan toe... Maar ook tussen verschillende politici, elk vanuit eigen kleur... Er is zelfs een groep ouders en leerkrachten die hun ervaringen laten vertegenwoordigen via Beter Onderwijs Nederland... En heeft niet elk ouder zijn/haar ervaring met het onderwijs... En de leerlingen zelf? Zijn die aan zet? Leerlingen als gebruikers van het bedoelde Nederlandse onderwijs? Dus bij uitstek ervaringsdekundige van dat bedoelde onderwijs?
Wanneer gaan we het nu met elkaar hebben over de kwaliteit van het onderwijs... Bekeken vanuit verschillende invalshoeken... Dus niet alleen leerkrachten en onderwijs ondersteunend personeel, maar ook ouders en leerlingen... En ook samen met de politiek via een one-issue partij voor de kwaliteit van het onderwijs... Een partij met alle onderwijswoordvoerders vanuit de huidige politieke partijen... En dan hebben we het met elkaar over de kwaliteit van het onderwijs... Dus ook over de kwaliteit van passend onderwijs... Waar jeugdzorg, jeugdhulpverlening, onderwijs, ouders en kinderen hand in hand gaan... Kwaliteit van het onderwijs, omdat het kind centraal wordt gesteld... Omdat we met elkaar inzien dat het geven van een passende vorm van onderwijs aan elk kind NU, gewerkt wordt aan een passende plek in de maatschappij van STRAKS...
Terug naar afgelopen vrijdagavond... Pauw en Witteman... De aanleiding voor deze blog... De woordvoerder voor onderwijs van de PVV, Beertema, was uitgenodigd... Normaalgesproken volg ik dat programma alleen via Twitter, maar als het over de kwaliteit van het onderwijs gaat... Mijn oren gericht op de TV, mijn ogen op mijn tijdslijn van Twitter... En er werd veel getwitterd over de uitspraken van Beertema... Die zal ik niet herhalen... Maar door die woorden en uitspraken heen, hoorde ik inhoud... En bijdrages voor de kwaliteit van het onderwijs nu...
Ten eerste heeft Beertema 34 jaar werkervaring in het onderwijs... Ervaringsdeskundig dus... Bruikbaar om samen met andere ervaringsdeskundigen verder te komen met de kwaliteitsverhoging van het huidige onderwijs...
Daarnaast ging het over het aantal onderwijsuren in relatie tot de kwaliteit van het onderwijs... Goed punt... Want wanneer we vanuit de verschillende invalshoeken al onze ervaringen samenbrengen, zou het zo maar kunnen dat er minder onderwijsuren nodig zijn... Loskomen van het beeld dat meer lesuren automatische een kwalitatief beter onderwijs opleveren... Er lijkt een machtsstrijd te ontstaan over het aantal onderwijsuren... En is die strijd in het belang van de kwaliteit van het onderwijs voor de kinderen NU?
Vervolgens ging het over de kenniscrisis, waar in één zin alle jonge leraren over één kam werden geschoren, omdat ze niet meer kunnen spellen, rekenen, cijferen of over de westerse cultuur kunnen vertellen... Daar gaan haren van overeind staan... Want ook hier geldt.. Elke leerkracht, los van leeftijd, is uniek... Met eigen kwaliteiten om in te zetten voor de leerlingen in zijn/haar klas... Over leerkrachten die spelfouten maken op (digi) schoolbord of de spelouten niet verbeteren tijdens nakijken van huiswerk, kunnen we het wel hebben tijdens de gesprekken over kwaliteit van het onderwijs... Want als voorbeeld... Hoe kunnen leerlingen iets goed spellen, wanneer hen niet gezegd wordt hoe het wel moet? En onderschat de kracht van beelddenken niet... Een eenmaal geprogrammeerd beeld van een foutief gespeld woord zit stevig verankerd in het hoofd van een kind...
Natuurlijk ging het ook over de bezuinigingen... Minder geld... Minder mensen... Kwaliteit omlaag...? Maar zijn scholen via de schoolbesturen nu niet aan zet, om met die ene zak geld die vanuit het Rijk wordt gegeven, de zogenaamde Lump Sum, keuzes te maken over hoe dat geld wordt ingezet in het totale onderwijsproces? Is voor leerkrachten, ouders en leerlingen inzichtelijk hoe die keuzes gemaakt worden? Is inzichtelijk hoeveel van dat geld besteed wordt aan het primaire onderwijsproces en hoeveel geld zit in overhead (managers, gebouwen, etc.)? Zijn geoormerkte geldstromen voor rugzakjes, dyslexie, aantal allochtonen op een school of opleidingsniveau van ouders inzichtelijk en worden die gelden op zijn minst ingezet voor het doel waarvoor ze zijn gegeven door het Rijk?
Tenslotte nog een uitstap naar het u-zeggen op scholen... Eigenlijk hebben we het hier over hoe we met elkaar omgaan... Het respecteren van de leerkracht, maar ook... Het respecteren van de leerling, waarbij leeftijd geen rol speelt... Hoeveel leerkrachten kunnen door het gedrag van een leerling heen horen, wat er werkelijk gezegd wil worden door di eleerling? Het afhaken van leerlingen in de klas... Zegt dat iets over de leerkracht? Misschien is de lesstof saai, te moeilijk of te makkelijk? Of ziet de leerling niet in waarvoor onderwijs bedoeld is? Dialoog tussen een leerkracht met een leerling... Maar ook die leerling met zijn ouders/verzorgers... Elke combinatie is anders en vraagt ook wat anders... Gaat het niet om gehoord worden van elkaar... Dat leerkracht en ouders/verzorgers samen op een coachende manier het kind of dejongere op weg helpen via een passende vorm van onderwijs NU naar een passende plek in de maatschappij van STRAKS?
Wanneer gaan we het nu met elkaar hebben over de kwaliteit van het onderwijs... Bekeken vanuit verschillende invalshoeken... Dus niet alleen leerkrachten en onderwijs ondersteunend personeel, maar ook ouders en leerlingen... En ook samen met de politiek via een one-issue partij voor de kwaliteit van het onderwijs... Een partij met alle onderwijswoordvoerders vanuit de huidige politieke partijen... En dan hebben we het met elkaar over de kwaliteit van het onderwijs... Dus ook over de kwaliteit van passend onderwijs... Waar jeugdzorg, jeugdhulpverlening, onderwijs, ouders en kinderen hand in hand gaan... Kwaliteit van het onderwijs, omdat het kind centraal wordt gesteld... Omdat we met elkaar inzien dat het geven van een passende vorm van onderwijs aan elk kind NU, gewerkt wordt aan een passende plek in de maatschappij van STRAKS...
Terug naar afgelopen vrijdagavond... Pauw en Witteman... De aanleiding voor deze blog... De woordvoerder voor onderwijs van de PVV, Beertema, was uitgenodigd... Normaalgesproken volg ik dat programma alleen via Twitter, maar als het over de kwaliteit van het onderwijs gaat... Mijn oren gericht op de TV, mijn ogen op mijn tijdslijn van Twitter... En er werd veel getwitterd over de uitspraken van Beertema... Die zal ik niet herhalen... Maar door die woorden en uitspraken heen, hoorde ik inhoud... En bijdrages voor de kwaliteit van het onderwijs nu...
Ten eerste heeft Beertema 34 jaar werkervaring in het onderwijs... Ervaringsdeskundig dus... Bruikbaar om samen met andere ervaringsdeskundigen verder te komen met de kwaliteitsverhoging van het huidige onderwijs...
Daarnaast ging het over het aantal onderwijsuren in relatie tot de kwaliteit van het onderwijs... Goed punt... Want wanneer we vanuit de verschillende invalshoeken al onze ervaringen samenbrengen, zou het zo maar kunnen dat er minder onderwijsuren nodig zijn... Loskomen van het beeld dat meer lesuren automatische een kwalitatief beter onderwijs opleveren... Er lijkt een machtsstrijd te ontstaan over het aantal onderwijsuren... En is die strijd in het belang van de kwaliteit van het onderwijs voor de kinderen NU?
Vervolgens ging het over de kenniscrisis, waar in één zin alle jonge leraren over één kam werden geschoren, omdat ze niet meer kunnen spellen, rekenen, cijferen of over de westerse cultuur kunnen vertellen... Daar gaan haren van overeind staan... Want ook hier geldt.. Elke leerkracht, los van leeftijd, is uniek... Met eigen kwaliteiten om in te zetten voor de leerlingen in zijn/haar klas... Over leerkrachten die spelfouten maken op (digi) schoolbord of de spelouten niet verbeteren tijdens nakijken van huiswerk, kunnen we het wel hebben tijdens de gesprekken over kwaliteit van het onderwijs... Want als voorbeeld... Hoe kunnen leerlingen iets goed spellen, wanneer hen niet gezegd wordt hoe het wel moet? En onderschat de kracht van beelddenken niet... Een eenmaal geprogrammeerd beeld van een foutief gespeld woord zit stevig verankerd in het hoofd van een kind...
Natuurlijk ging het ook over de bezuinigingen... Minder geld... Minder mensen... Kwaliteit omlaag...? Maar zijn scholen via de schoolbesturen nu niet aan zet, om met die ene zak geld die vanuit het Rijk wordt gegeven, de zogenaamde Lump Sum, keuzes te maken over hoe dat geld wordt ingezet in het totale onderwijsproces? Is voor leerkrachten, ouders en leerlingen inzichtelijk hoe die keuzes gemaakt worden? Is inzichtelijk hoeveel van dat geld besteed wordt aan het primaire onderwijsproces en hoeveel geld zit in overhead (managers, gebouwen, etc.)? Zijn geoormerkte geldstromen voor rugzakjes, dyslexie, aantal allochtonen op een school of opleidingsniveau van ouders inzichtelijk en worden die gelden op zijn minst ingezet voor het doel waarvoor ze zijn gegeven door het Rijk?
Tenslotte nog een uitstap naar het u-zeggen op scholen... Eigenlijk hebben we het hier over hoe we met elkaar omgaan... Het respecteren van de leerkracht, maar ook... Het respecteren van de leerling, waarbij leeftijd geen rol speelt... Hoeveel leerkrachten kunnen door het gedrag van een leerling heen horen, wat er werkelijk gezegd wil worden door di eleerling? Het afhaken van leerlingen in de klas... Zegt dat iets over de leerkracht? Misschien is de lesstof saai, te moeilijk of te makkelijk? Of ziet de leerling niet in waarvoor onderwijs bedoeld is? Dialoog tussen een leerkracht met een leerling... Maar ook die leerling met zijn ouders/verzorgers... Elke combinatie is anders en vraagt ook wat anders... Gaat het niet om gehoord worden van elkaar... Dat leerkracht en ouders/verzorgers samen op een coachende manier het kind of dejongere op weg helpen via een passende vorm van onderwijs NU naar een passende plek in de maatschappij van STRAKS?
Stof tot nadenken en veel vragen. In de komende weken wil ik een aantal op mijn blog beantwoorden. Laten we met elkaar blijven discussiëren over verbeteringen aan ons onderwijs. Eén ding wil ik alvast kwijt. Als onze overheid wil bezuinigen op onderwijs, wat zelfs (of juist) vanuit economisch perspctief dom is, dan moet ze ons, leraren, ouders, leerlingen, scholen de vrijheid geven hoe we ons onderwijs inrichten. Wij hebben de kennis en ervaring en kunnen van boven opgelegde richtlijnen over goed onderwijs missen als kiespijn.
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk zeg je in de kern ook: zet ervaring in van leraren, ouders, leerlingen, scholen... Nieuwsgierig waar jij sleutels ziet mbt kwaliteit van het onderwijs... Met elkaar verder inzetten voor zelfde doel...
VerwijderenMet mijn 35 jaar onderwijservaring (1973-2009) zou ik niet graag Beertema als mijn referentie of inspirator zien. Hij, met BON en PVV ,weet namelijk niets meer te bedenken met zijn ervaring, dan "terug naar vroeger toen alles nog BETER was"... Oplossingen van eergisteren helpen echt niet voor vandaag. Of, zoals Einstein al zei "een probleem kan niet worden opgelost op hetzelfde niveau waarop het werd veroorzaakt". Laten we allemaal zelf nadenken over betere oplossingen voor de maatschappij van vandaag en morgen.
BeantwoordenVerwijderenBetse Ab, ook jij hebt 35 jaar ervaring opgedaan in het onderwijs en weet vast de vinger te leggen op wat goed ging en wat anders kan, wanneer we het hebben over kinderen nu in een maatschappij straks... Ik hoor die graag... Het gevaar van personen verbinden aan organisaties als PVV en BON is, dat er niet meer geluisterd wordt naar de inhoud achter de verpakking... Parallel voorbeeld: hij is druk, doe er maar een pilletje in, want hij heeft ADHD...
BeantwoordenVerwijderenWanneer we allemaal zelf blijven nadenken over betere oplossingen en niet met elkaar in verbinding brengen, zullen oplossingen dan tot stand komen?