Vandaag kwam ik een boek uit de bibliotheek tegen... De titel trok mijn volle aandacht... Ritalin is de oplossing niet... Van Barbara Simonsohn... Waarschijnlijk omdat ik diep van binnen voel dat Ritalin ook niet de oplossing is voor onze pleegzoon... Die nu met zijn laatste week medicatietrial bezig is voor school...
Ik probeer me te verplaatsen in het kind dat vele onderzoeken moet doen voordat er een diagnose gesteld kan worden... Wat moet het voor een kind toch erg ontmoedigend zijn om al die onderzoeken en testen te ondergaan om uit te vinden wat er mis is met zichzelf... En voor ouders klinkt het vast bekend in de oren tijdens een oudergesprek op school: Uw kind zou beduidend meer presteren als het zich beter zou concentreren en met de les zou meedoen...
Zo krijgt in Amerika 40% van de leerlingen Ritalin, en daarvan is 80% jongen... Hebben al deze kinderen werkelijk een leerprobleem? Of is het niet eerder zo dat een samenleving die zó met kinderen, met hun toekomst, omgaat, 'ziek' is? Een samenleving die kinderhersenen blootstelt aan het chemisch middel Ritalin in plaats van na te denken over oorzaken van bijvoorbeeld ADHD-kenmerken in het onderwijs... Een samenleving die probleemloze kinderen wil, kan die zich beter een paar poppen aanschaffen...?
Zou het kunnen zijn dat ons jachtige leven, de toenemende prestatiedruk op kinderen, de tijdsdruk en de stress in het gezin, kinderopvang & op school zich vertalen via ADD- en ADHD-kenmerken? En zou het misschien kunnen zijn dat een kind niet oplet in de klas omdat het kind zich verveelt?
De schrijfster van het boek vroeg zich af wat er bekend is over persoonlijkheidsveranderingen bij kinderen die Ritalin slikken? Ze denkt daarbij aan apathie, depressie en zelfmoordneigingen... Al verder lezend gaf ze mij een aantal alternatieven voor vermindering van ADHD-kenmerken die ik nog niet eerder had gehoord... Bijvoorbeeld het positieve effect van volspectrumlampen of het slikken van de afa-alg... Voor mij aanleiding om dat in een vervolg verder uit te zoeken... In mijn zoektocht naar de bron van de ADHD-kenmerken van onze pleegzoon...
Ik probeer me te verplaatsen in het kind dat vele onderzoeken moet doen voordat er een diagnose gesteld kan worden... Wat moet het voor een kind toch erg ontmoedigend zijn om al die onderzoeken en testen te ondergaan om uit te vinden wat er mis is met zichzelf... En voor ouders klinkt het vast bekend in de oren tijdens een oudergesprek op school: Uw kind zou beduidend meer presteren als het zich beter zou concentreren en met de les zou meedoen...
Zo krijgt in Amerika 40% van de leerlingen Ritalin, en daarvan is 80% jongen... Hebben al deze kinderen werkelijk een leerprobleem? Of is het niet eerder zo dat een samenleving die zó met kinderen, met hun toekomst, omgaat, 'ziek' is? Een samenleving die kinderhersenen blootstelt aan het chemisch middel Ritalin in plaats van na te denken over oorzaken van bijvoorbeeld ADHD-kenmerken in het onderwijs... Een samenleving die probleemloze kinderen wil, kan die zich beter een paar poppen aanschaffen...?
Zou het kunnen zijn dat ons jachtige leven, de toenemende prestatiedruk op kinderen, de tijdsdruk en de stress in het gezin, kinderopvang & op school zich vertalen via ADD- en ADHD-kenmerken? En zou het misschien kunnen zijn dat een kind niet oplet in de klas omdat het kind zich verveelt?
De schrijfster van het boek vroeg zich af wat er bekend is over persoonlijkheidsveranderingen bij kinderen die Ritalin slikken? Ze denkt daarbij aan apathie, depressie en zelfmoordneigingen... Al verder lezend gaf ze mij een aantal alternatieven voor vermindering van ADHD-kenmerken die ik nog niet eerder had gehoord... Bijvoorbeeld het positieve effect van volspectrumlampen of het slikken van de afa-alg... Voor mij aanleiding om dat in een vervolg verder uit te zoeken... In mijn zoektocht naar de bron van de ADHD-kenmerken van onze pleegzoon...
Dat medicatie de behoefte van vitale stoffen verhoogt, was me bekend... En dat de hersenen van kinderen voortdurend moeten presteren zonder dat ze altijd de daarvoor noodzakelijke voedingsstoffen krijgen, was ook een open deur...Maar het zette me wel aan het denken toen ik las dat aandachtsstoornissen en hyperactiviteit verband houden met een gebrek aan vitale stoffen... Dus dan houdt medicatie de ADHD-kenmerken in stand? De farmacie is hiervan vast op de hoogte...
Wat mij betreft is elk kind uniek... Want onze kinderen zijn het kostbaarste wat we hebben... Ga dus ook op zoek naar de bron van de ADD- of ADHD-kenmerken in plaats van meteen een pilletje als eindoplossing... Ieder kind is uniek... Zoals de profeet Kahlil Gibran schreef:
En hij zei:
Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochters van 's levens hunkering
naar zichzelf.
Zij komen door je, maar zijn niet van je,
en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Je mag hen je liefde geven, maar niet je gedachten,
want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen toeven in het huis van morgen,
dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen gelijk hun te worden, maar tracht niet
hen aan jou gelijk te maken.
Want het leven gaat niet terug,
noch blijft het dralen bij gisteren.
Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen
worden weggeschoten.
De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige,
en hij buigt je met zijn kracht opdat zijn pijlen
snel en ver zullen gaan.
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter
een vreugde voor je zijn:
want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,
zo mint hij ook de boog die standvastig is.
Ik ben benieuwd hoe het staat met de initiatiefnota van de PvdA over het stellen van de ADHD-diagnose en toenemend Ritalin-gebruik... En mocht je overwegen om je kind Ritalin te geven voor zijn ADD- of ADHD-kenmerken? Lees dan ook het boek 'Ritalin is de oplossing niet...' van Barbara Simonsohn... Voor mij een boek van herkenning... Een boek om je ogen te openen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten