Gistermiddag was het zover.... Het evaluatiegesprek van de eerste medicatietrial met Ritalin voor zijn ADHD-kenmerken... Met de hoofdbehandelaar, de kinderpsychiater, de gezinsvoogd en wij als pleegouders... School zat niet aan tafel... Vanwege de patstelling met school over inzet van zijn rugzak...
Allereerst kregen we de uitgewerkte resultaten te zien van de drie weken medicatietrial... Op school was hij de eerste week drukker dan normaal, zodat meester aan de placebo in die week dacht.... In de tweede week was hij jarig en reageerde hij op school als een knipperlicht... En heel uitzonderlijk met twee heel goede dagen, waarvan eentje op zijn verjaardag... Om door een ringetje te halen, zie meester nog... En in die derde week was het raak... Hij kreeg van kinderen de hele week complimenten van meester en andere kinderen uit zijn klas... Omdat hij zo rustig was...
Thuis was een ander verhaal... Wij zagen drie weken lang hetzelfde gedrag als van voor de medicatietrial... Geen noemenswaardige verschillen of reboundeffect... En zoonlief zelf? Alle drie de weken hetzelfde antwoord: ik kan mijn werk beter afmaken en ik kan me beter concentreren... En toen hij na de trial ontdekte dat de pilletjes op waren, was zijn eerste reactie: Maar nu word ik weer druk en moet ik vast nablijven...
Daarna werd de apothekersbrief erbij gehaald... Het voelde alsof de uitslag van de winnaar bekend werd gemaakt... In week één werd vijf mg gegeven, week twee was de placebo en in week drie werd tien mg gegeven...
Met andere woorden: op school werd hij van vijf mg drukker, op de placebo ging hij als een knipperlicht en de tien mg liet een rustige week op school zien... Klinkt dit logisch? Thuis geen effecten en op school een ander beeld? Niet het gebruikelijke beeld, vindt de kinderpsychiatet... Daarom haar advies om een vervolgtrial in te zetten gedurende vier weken met tien mg... En hoe wij daar tegenover stonden, vroeg ze ons...
Ik moest even slikken... Waarom met tien? Waarom niet eerst verder onderzoeken met de placebo? Daar heeft hij wisselend op gereageerd... En daarin meenemend zijn sterke gevoel van houvast aan een pilletje... De gezinsvoogd gaf aan dat het om vier weken gaat en dat er dan weer geëvalueerd wordt... Na lang praten en met een knoop in mijn buik ben ik meegegaan in het advies... Gelukkig gaf manlief nog aan dat medicatie voor school de oplossing was voor zijn cognitieve ontwikkeling... We zullen dus aan het eind van dit schooljaar het effect van medicatie op zijn cognitieve ontwikkeling inzichtelijk moeten maken.... Geen effect? Dan stoppen met medicatie...
Morgen starten we de vervolgtrial... Over vijf weken staat er weer een evaluatiegesprek gepland... Dan wordt ook wekelijks speltherapie gestart... Om de kern van zijn ADHD-kenmerken aan te pakken... De eerste stappen richting traumaverwerking, vooraf aan EMDR... Want misschien is hij daar op dit moment nog iets te jong voor, zegt de kinderpsychiater... Wordt vervolgd...
Allereerst kregen we de uitgewerkte resultaten te zien van de drie weken medicatietrial... Op school was hij de eerste week drukker dan normaal, zodat meester aan de placebo in die week dacht.... In de tweede week was hij jarig en reageerde hij op school als een knipperlicht... En heel uitzonderlijk met twee heel goede dagen, waarvan eentje op zijn verjaardag... Om door een ringetje te halen, zie meester nog... En in die derde week was het raak... Hij kreeg van kinderen de hele week complimenten van meester en andere kinderen uit zijn klas... Omdat hij zo rustig was...
Thuis was een ander verhaal... Wij zagen drie weken lang hetzelfde gedrag als van voor de medicatietrial... Geen noemenswaardige verschillen of reboundeffect... En zoonlief zelf? Alle drie de weken hetzelfde antwoord: ik kan mijn werk beter afmaken en ik kan me beter concentreren... En toen hij na de trial ontdekte dat de pilletjes op waren, was zijn eerste reactie: Maar nu word ik weer druk en moet ik vast nablijven...
Daarna werd de apothekersbrief erbij gehaald... Het voelde alsof de uitslag van de winnaar bekend werd gemaakt... In week één werd vijf mg gegeven, week twee was de placebo en in week drie werd tien mg gegeven...
Met andere woorden: op school werd hij van vijf mg drukker, op de placebo ging hij als een knipperlicht en de tien mg liet een rustige week op school zien... Klinkt dit logisch? Thuis geen effecten en op school een ander beeld? Niet het gebruikelijke beeld, vindt de kinderpsychiatet... Daarom haar advies om een vervolgtrial in te zetten gedurende vier weken met tien mg... En hoe wij daar tegenover stonden, vroeg ze ons...
Ik moest even slikken... Waarom met tien? Waarom niet eerst verder onderzoeken met de placebo? Daar heeft hij wisselend op gereageerd... En daarin meenemend zijn sterke gevoel van houvast aan een pilletje... De gezinsvoogd gaf aan dat het om vier weken gaat en dat er dan weer geëvalueerd wordt... Na lang praten en met een knoop in mijn buik ben ik meegegaan in het advies... Gelukkig gaf manlief nog aan dat medicatie voor school de oplossing was voor zijn cognitieve ontwikkeling... We zullen dus aan het eind van dit schooljaar het effect van medicatie op zijn cognitieve ontwikkeling inzichtelijk moeten maken.... Geen effect? Dan stoppen met medicatie...
Morgen starten we de vervolgtrial... Over vijf weken staat er weer een evaluatiegesprek gepland... Dan wordt ook wekelijks speltherapie gestart... Om de kern van zijn ADHD-kenmerken aan te pakken... De eerste stappen richting traumaverwerking, vooraf aan EMDR... Want misschien is hij daar op dit moment nog iets te jong voor, zegt de kinderpsychiater... Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten