De geboorte van het (pleeg)moederschap...

Gastblog aangeboden...

Via http://www.blogtrommel.com las jij dat ik een webblog zocht om eenmalig een gastblog te schrijven over de ervaringen die ik heb als pleegmoeder... Jij houdt zelf een blog http://mamaDblog.WordPress.com bij over je ervaringen als moeder en je vindt het leuk om af en toe een gastblog te plaatsen over onderwerpen die met opvoeden, moederschap en dergelijke te maken hebben... En zo nodigde je mij uit om mijn ervaringen als pleegmoeder in jouw eerste gastblog te verwoorden... Ik voel me vereerd en zo is de stap gemaakt naar dit blogbericht... De vraag is dan, wat deel ik in jouw blog... Waar begin ik... Vertrouwend op de eerste stap die in verbinding ontstaat, las ik in je blog dat je pas moeder bent geworden... Van een prachtige dochter... De geboorte van een nieuw kind... Bij jou... Een kado van het Leven... En met deze geboorte van je dochter ontstond de titel van dit blogbericht...  De geboorte van het (pleeg)moederschap...

Buikmama en zorgmama...
Een feit is dat elk pleegkind bij zijn of haar moeder geboren is en niet bij de pleegmoeder... Fysiek geboren bij de buikmama... Zo ook onze pleegzoon, die op ruim vijfjarige leeftijd bij ons kwam... En van de ene dag op de andere dag werd ik zijn zorgmama... Gewoon... Omdat ik nooit zijn moeder kan en mag vervangen... Omdat elk kind loyaal is naar zijn biologische ouders... Wat er ook is gebeurd, waardoor een kind niet meer bij zijn ouders kan opgroeien... Dat is ook de reden waarom ik niet als moeder of mama word aangesproken en in plaats daarvan bij mijn voornaam.... Alhoewel ik steeds vaker meemaak dat hij in bijzijn van onbekenden mij als zijn moeder aanwijst... Om niet te hoeven uitleggen... Ter bescherming van zichzelf... Ook al zie je aan de buitenkant heel duidelijk dat ik zijn buikmama niet kan zijn... Zijn Afrikaanse huidskleur is donker... en die van mij is blank... Diep van binnen voel ik dat verschil niet... En wanneer hij niet door de ogen van anderen naar zichzelf kijkt, ervaart hij dat verschil zelf ook niet...

Conceptie en zwangerschap...
De conceptie begon met een diep verlangen om voor een kind te mogen zorgen en te begeleiden... Dat was begonnen met de vroeggeboorte van onze dochter, die zich met ruim 23 weken aankondigde... Wanneer ik nu terugkijk is het heel bijzonder.. Onze dochter zou een maand ouder zijn geweest dan onze pleegzoon... En in die periode kruisten onze wegen met zijn ouders, omdat onze dochter in hetzelfde ziekenhuis is geboren als onze pleegzoon... Helaas was zij te vroeg en in diezelfde reis weer gegaan... Het verlangen bleef en als vanzelf kozen we voor pleegzorg in plaats van adoptie... Omdat we geen kind persé van onszelf wilden... Een kind heb je te leen... En bovendien zijn er dicht in de buurt vele kinderen die nu hulp en een warm nest in een gezin kunnen gebruiken...  
De zwangerschap volgde in de vorm van een STAP-cursus via pleegzorg... In zeven avonden werden we ingewijd als pleegouders... Inclusief een goedkeuring van de Raad van Kinderbescherming en een aantal geschiktheidsgesprekken met pleegzorg... Omdat pleegkinderen een rugzak vol ervaringen met zich mee dragen... Omdat ze geen onbeschreven blad meer zijn... We hebben tijdens die avonden veel geleerd, ook over onszelf... En dat we een team zijn, samen met pleegzorg en jeugdzorg... Voor dit kind... Als ik nu terugdenk, gun ik alle kinderen zo'n voorbereiding van hun ouders...

Geboorte...
Ruim zes jaar geleden kwam hij bij ons...Hij was toen vijf en een half... We begonnen met een middagje... Een middag werd een hele dag.... Een dag werd een weekend... En in dat weekend vroeg hij uit zichzelf, wanneer hij bij ons mocht komen wonen... En dat mocht... En zo haalden we hem op bij een tijdelijke crisis-opvangplek... Inclusief een tas met kleren, een tas met speelgoed, en... drie fotoboekje van eerdere plaatsingen... En wat we nog niet wisten... Ook een behoorlijke rugzak gevuld met traumatische ervaringen... En dan begint er een reis die niemand vooraf weet in te plannen... Een reis die zich ontvouwt in de goede richting wanneer je laveert op je innerlijk kompas... 

Oermoedergevoel...
Je innerlijk kompas... Noem het je oermoedergevoel... Een diepste weten dat je volledig gaat voor dit kind...  Los van pleegmoeder of moeder... Los van zorgmama of buikmama... Dat gevoel werd bevestigd na anderhalve maand... We mochten van jeugdzorg dit pleegkind teruggeven... Hij had niet in een gezin geplaatst mogen worden... Gelet op zijn ervaringen in het verleden zou dat nu te onveilig zijn in verband met zijn hechtingsproblematiek... Een leefgroep in een instelling zou dan veiliger zijn voor hem... Nu ben ik blij dat ik toen diep van binnen een NEE voelde... En wonder boven wonder kregen hij en wij een tweede kans van jeugdzorg, die we met twee handen aanpakten... Wanneer hij toen naar een leefgroep was overgeplaatst, zou hij dan ooit hebben leren hechten? En had hij dan gestaan waar hij nu staat? Een bijna puber die nog steeds om heel veel knuffels vraagt? Oermoedergevoel...  Onvoorwaardelijk gaan voor een kind...

Kind als kado van het Leven...
Jij staat nu aan het begin van je moederschap... Herken je het oermoedergevoel bij het uitoefenen van je moederschap? Wanneer je werkelijk verbinding maakt met je dochter, zonder oordeel over gedrag of eigenschappen, zullen er nog vele momenten van verwondering bij je aankloppen... In vol vertrouwen dat je het goed doet... Wat er ook gebeurt... En dan mag je ervaren hoe jouw dochter zich als een bloem zal openen en tot bloei komt... Als mooiste kado van het Leven... Alle goeds!