.jpg)
In de afgelopen zes jaar zijn we als pleegouders inmiddels de stabiele partij geworden rondom ons pleegkind... We hebben voogden zien komen en gaan... Pleegzorgwerkers zien komen en gaan... Leerkrachten zien wisselen... Therapeuten zien wisselen... Heel veel gezichten gezien die kijken naar ons pleegkind... Allemaal vanuit een andere invalshoek... Verbonden door een papieren/digitaal dossier... Dat bovendien niet het enige dossier is bij al die gezichten... Daarom voelen we ons als pleegouders een verbindingsofficier en zien we onze praktijkervaring met ons pleegkind als aanvulling op het soms beknopte papieren/digitaal dossier... Daarom steken wij in op inbreng van ervaringsdeskundigheid vanaf het begin... Vaak gaat dat goed en hebben we geboft met de vele gezichten die met ons meekijken...
Enkele weken geleden werd een nieuw gezicht van Bureau Jeugdzorg op het laatste moment ingezet tijdens een schoolgesprek, omdat ons vaste gezicht tijdelijk uit de running was... En dan blijkt dat een papieren/digitaal dossier alléén niet voldoende is... Tijdens het tien minuten gesprek, dat overigens uitliep tot een half uur, hebben we voornamelijk over de diagnose en medicatie op school gesproken en over de nut en noodzaak van een herindicatie cluster 4 voor de REC financiering... Er was geen tijd voldoende om te spreken over cognitief gestelde doelen en op welke wijze wij onze rol als betrokken pleegouders konden invullen... Het nieuwe gezicht van Bureau Jeugdzorg nam een sterke regierol op zich... De door ons ingezette bekende rol van gelijkwaardig partner rondom het kind kreeg in dit gesprek geen ruimte door de strakke sturing vanuit dit nieuwe gezicht van BJZ... Gelukkig waren we tot nu toe andere gezichten gewend, die op een andere manier communiceerden...
Voor het eerste besefte ik waarom een groot aantal ouders niet tevreden is over Bureau Jeugdzorg... Het is namelijk heel erg afhankelijk van het gezicht dat je tegenover je hebt èn van de rol die je zelf aanneemt als ouder/verzorger... Word je wèrkelijk vanaf het begin gehoord? Waarop het antwoord leidt tot tevreden of ontevreden ouders... Ik heb mogen ervaren dat mijn eigen houding en bijdrage leidt tot een ervaring van tevredenheid of ontevredenheid... En mocht een ander gezicht koersen naar ontevredenheid bij mij, dan heb ik altijd een mogelijkheid om uit te spreken en een koerswijziging voor te stellen... Wetende dat het geen garantie is dat het proces mijn gewenste richting opgaat... En vertrouwende dat de richting NU goed is voor STRAKS....
Het einde van de column klopt niet.
BeantwoordenVerwijderenAls het er van af hangt welk gezicht je bij BJZ voor je hebt, dan zegt je persoonlijke houding niets. Je bent aan willekeur overgeleverd als ouder en kind en daarom zijn er inderdaad zoveel klachten.
Het lijkt erop dat deze pleegouder dat zelf nog niet kan geloven, en tegen beter weten in hoopt dat zij die willekeur kan beinvloeden met haar persoonlijke houding.
Ontroerend, ook een eerlijke column. Maar een te positief einde want er is niets tegen die willekeur te doen. Behalve dan door de bestuurder maar Erik Gerritsen van BJAA begint daar echt niet aan.
Want zijn medewerkers zijn juridisch eindverantwoordelijk, dus dat komt goed uit. Bovendien is BJAA erg druk met zichzelf, een reorganisatie, de stelselwijziging.
Geen urgentie dus om beter te functioneren en iets te doen aan het enorme klachtenprobleem. Want die machtsuitoefening (geen ruimte voor ouders en kinderen) en de willekeur moet worden gestopt.
Belangrijk daarbij is dat er wél indicaties worden geschreven en wél contactjournalen. Want dat is belangrijk voor de rechten en dus de gelijkwaardige behandeling van de client.
Het verhaal dat die bureaucratie in het belang van cliënten moet worden afgeschaft, klopt ook niet. Want dat afschaffen draagt bij aan nog meer willekeur in de bejegening van ouders en kinderen.