Graag spaghetti voor 20 personen...!?

Kersteten op school...
Elke laatste woensdag voor de kerstvakantie is er traditioneel kersteten op school... Nu al weer voor de 5e keer... Alle kinderen uit de klas nemen dan iets te eten mee.. Liefst zelfgemaakt.. En samen met de juf, assistente(s) en kinderen wordt dat onder gedimd licht en in aanwezigheid van een kerstboom opgegeten... Dus ook dit jaar werd vorige week gevraagd wat zoonlief vandaag zou meenemen... Nou, dat wist hij wel... Spaghetti! Op mijn vraag met of zonder groente, kwam zijn antwoord... Met! Want dat doen we thuis toch ook? Briefje ingevild engister hoorde ik via een brief van juf terug dat ik spaghetti mocht maken... Voor 20 personen!

Beetje veel?
Spaghetti voor 20 personen... Is dat niet een beetje veel? Ik denk aan de hoeveelheid die zoonlief altijd eet... Nagenoeg als een volwassene... Mijn hersenen maken een rekensom... Wanneer elk kind, juf en assistente(s) eten meenemen voor 20 personen... Dat is... Dat is voor 20 x 20 personen eten... Dat is voor de hele school... Dat kan niet waar zijn... Zo is het geen enkel jaar gegaan... Toch? Of juf kan niet rekenen, of... Vanochtend maar eens gebeld met juf... En ze bedoelde toch echt 20 personen... Want er zijn kinderen die niet zo veel mee nemen aan eten... En er moet toch een hoofdmaaltijd zijn... O.k... Ik begrijp het... Ik ben in de zeer gelukkige omstandigheden, dat ik spaghetti kan maken... Financieel gezien, bedoel ik... Er zijn al heel wat gezinnen op school die richting de armoedegrens bewegen... Dus ik ga met juf mee... Alhoewel ik nog wel een logistiek probleem voorzie met betrekking tot de benodigde grootte van pannen...

Zelf koken...
Vanochtend heb ik de boodschappen voor de spaghetti gedaan... 'k Moest toch op pad voor wat aanvulling van de eigen voorraad... En bij de lunch vertelde ik aan zoonlief, dat hij de groente-gehakt saus mocht gaan maken... Vegetarisch, had ik met juf afgesproken, zodat er geen vragen zijn over wel of geen rundvlees of varkensvlees... Zoonlief was niet echt gecharmeerd van het zelf koken... Want dan zou hij een deel van zijn vrije woensdagmiddag missen... Heb hem toch duidelijk uitgelegd dat het zijn kersteten is en dat koken daarbij hoort... Met wat gemopper startte hij dan toch en hij verzekerde me dat ik dan ook ècht niet mocht helpen... Ik heb hem beloofd dat ik vlak voor het vertrek de spaghetti zal koken... Zodat hij zich feestelijk kan aankleden... Jasje, dasje en een lekker geurtje... Want het is kerst, zoals hij zelf zegt...