In het eerste jaar dat onze pleegzoon bij ons was, nu circa vier jaar geleden, was zijn eigenwaarde ver te zoeken... Wanneer iets niet goed ging of wanneer hij een nee te horen kreeg, sloeg hij zich zelf, noemde zichzelf stom of wenste hij zichzelf dood... Dat zijn zelfvertrouwen en eigenwaarde ver te zoeken waren, was wel duidelijk... En ook heel begrijpelijk, want het is niet niks, wanneer je als vierjarige binnen één jaar zes keer via jeugdzorg verhuisd bent... Het jaar voordat hij bij ons zou komen... Het jaar dat hij geen volwassenen meer vertrouwde... Want ik word toch steeds weggedaan? Dan is er vast iets niet goed met mij... Dan ligt het toch aan mij?
Als kersverse pleegouders hadden we bedacht om een beloningsysteem in te zetten om zijn destructieve gedrag om te kunnen buigen... We vroegen hem wat hij graag wilde hebben, waarbij we bedacht hadden dat het geen snoep of speelgoed moest zijn, maar iets levends waarvoor je lief moest zijn... Als symbool om ook lief voor jezelf te zijn... Gelukkig hadden we in hem een grote dierenvriend in huis gekregen, waardoor zijn voorkeur al gauw uitging naar een ratje... met dank aan Ratatouille.
En het hielp ècht bij hem... langzaam verdween zijn destructieve gedrag, zodat hij zich sinds drieënhalf jaar zelf pleegvader mag noemen van twee gerbils: Witstaartje en Zwartstaartje, twee dames die samenwonen in een glazen terrarium... Hij is zeer zorgzaam voor ze en voor wie niet weet wat gerbils zijn: het zijn woestijnratjes die er uit zien als een hamster met een lange behaarde staart... Want ze knabbelen zo leuk, net eekhoorntjes...
Vorig jaar grote paniek bij onze pleegzoon: er is iets met Zwartstaartje! Zijn staart: het velletje is eraf...We moeten naar de dokter toe! En wat doe je dan in zo'n situatie... Razendsnel bedacht ik het meest voor de hand liggende antwoord: ik zal de dierenarts bellen. En natuurlijk zegt de dierenarts: kom maar langs... Doktersadvies: Zwartstaartje moest een nachtje blijven omdat zijn halve staart geamputeerd zou worden onder narcose... Kosten totaal: 95 euro... Ik zal maar niet zeggen dat zijn aanschafwaarde 2,50 euro was. Anders zou Zwartstaartje total-loss verklaard worden... Dus denkend aan de reden van aanschaf (beloning om destructief gedrag om te buigen), hoorde ik mezelf zeggen: zeg maar gedag, want morgen komen we hem ophalen... als halfstaartje.
Vandaag opnieuw een overbezorgde pleegzoon: Zwartstaartje heeft een hele grote bult bij zijn achterpoot... We moeten de dokter bellen! En mijn antwoord is niet moeilijk te raden: ik zal de dierenarts bellen. En opnieuw zegt de dierenarts: kom maar langs... Doktersadvies: zwartstaartje krijgt een punctie, zodat bekend is waardoor de bult is ontstaan... Kosten totaal: 75 euro. We kunnen morgenochtend langskomen... Ik hoef hopenlijk nu toch niet te melden wat mijn antwoord zojuist aan de dierenarts is geweest? Precies! En daarom zal Zwartstaartje zeer zeker de Gouden Gerbil winnen, wanneer er een prijs wordt uitgereikt aan de duurste gerbil van Nederland... Maar ik heb het er graag voor over gehad, want de eigenwaarde en zelfvertrouwen van onze pleegzoon zijn in rap tempo gestegen...
Beste pleegouder, ik kwam toevallig bij je verhaal terecht omdat ik op zoek was naar informatie over gerbils met een geamputeerde staart. Ik heb namelijk ook 2 vrouwtjes en hier brak ook grote paniek uit toen 3 dagen geleden onze Pluis met z'n staart klem zat en het vel eraf geschaafd was. Dus wij naar de dierenarts en Pluis is inmiddels eigenaresse van een schattig stompstaartje incl. 3 hechtingen. Na grote paniek hier in in huis, in het gerbilhuis en bij Pluis zelf, is de rust inmiddels wedergekeerd en Pluis knaagt en graaft weer als vanouds :) Ik heb zelf helemaal geen ervarging met een pleegkind maar ik vond het heel erg mooi om te lezen dat jullie gerbils zo'n positief effect hebben op jullie kindje. Ik hoop dat hij nog lang plezier van ze heeft. Veel geluk voor jullie gezin en de gerbildames. Groetjes van A.
BeantwoordenVerwijderen