Gisteren viel het me na een kleine week terug van vakantie heel duidelijk op: zijn tijdsbesteding varieerde van het ene schermpje naar het andere...TV, Wii, Nintendo DS, DVD, computer, mobieltje... Weliswaar tijdgelimiteerd, en afgewisseld met zijn gerbils (zeker nu Zwartstaartje ongeneeslijk met tumor haar laatste fase ingaat), in de tuin teveel decibel producerende kikkers verhuizen naar de vaart, wat lekkers drinken en eten, tien minuten ikleeranders-huiswerk en luisteren naar Afrikaanse muziek...
Gisteravond na het eten hadden we daar een gesprekje over: waarom niet lekker buitenspelen? En heel herkenbaar zijn antwoord: mijn vrienden zijn er niet, ik ken niemand anders... Maar als je nu een uurtje naar buiten gaat? Gewoon even rondkijken... Leer je vast weer nieuwe vrienden kennen. Zo wordt je groep vrienden steeds groter en ook de kans dat er dan wèl iemand is, ook groter... En als er ècht niemand anders is, dan kom je gewoon weer lekker naar huis... Kwart voor acht thuis... Oké, tot straks... 'k neem mijn telefoon mee... Om acht uur niemand... Toch maar eens bellen... Sorry, te laat. Mag ik nog langer? Na mijn toezegging een luide enthousiaste gil van blijdschap aan de telefoon, en volgens afspraak was hij om half negen weer thuis...
Vandaag had ik me voorgenomen om de drempel naar jeugdland, op een steenworp afstand van ons huis, te verlagen... Mijn voorstel om naar jeugdland te gaan, levert het standaard antwoord op: mijn vrienden zijn er niet, ik ken niemand anders... Uiteindelijk om half drie viel het kwartje van ons gesprek gisteravond over even uurtje kijken en misschien zijn vriendengroep vergroten... Om half vier ben ik even op Jeugdland gaan kijken... Vanaf de verte zwaait hij al naar me. Samen met een andere jongen loopt hij naar me toe... Kijk, mijn nieuwe vriend, hij heeft een hut naast me... De jongen vraagt of ik ons telefoonnummer kan opschrijven, want dan kunnen ze volgende week weer afspreken... Het lag zo voor de hand om ook het telefoonnummer van die jongen te vragen, maar ik deed het niet... Op weg naar huis: maar nu heb ik zijn telefoonnummer niet, nou kan ik hem niet bellen... Waarop ik antwoordde: dat had je hem dan toch kunnen vragen? Maar... hij weet wel ons nummer... En wat heb je nu geleerd vandaag? Dat ik zijn telefoonnummer volgende keer ga vragen, want hij is mijn vriend...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten