Tekenles verlengt zijn spanningsboog...?

Gisterochtend vroeg op weg naar mijn ouders... Voor hun verjaardag... Gewoon in kleine kring met zijn vijfen... De heen- en terugweg steevast de vraag... Zijn we al op de snelweg? Mag ik op mijn DS...? En dat mag dan, want we hadden 140 km te gaan in een kleine anderhalfuur...  Om elf uur zaten we aan de koffie met zelfgebakken appeltaart... Zoonlief wordt dan uitgebreid verwend... met een kalender... balonnen... zelfgebakken cake en chocomel... hij is hun enige (pleeg)kleinkind... Toen mijn ouders hoorden over zijn nieuwe grote buro in zijn kamer... kwam er een reclame-klokje met hygro en thermometer bij... en een doosje met balpen en vulpotlood van de bank met oranje leeuw...

En ja... dat vulpotlood heeft wat in beweging gebracht... Mijn vader gaf aan dat hij met potlood zelf als kind heel veel tekeningen had gemaakt... Zijn schriften van 61 jaar geleden had hij nog... Nou, dat wilde zoonlief wel zien... En onder luide bewonderende kreten eindigde hij met... dat kan ik toch niet... Maar zeg dat niet tegen mijn vader, die zelf bijna veertig jaar voor de klas heeft gestaan... Zoonlief kreeg tekenles... en zoonlief  wilde heel graag...

We hebben de hele middag ruim drie uur lang geen kind aan hem gehad... Dat hij ons om de vijf a tien minuten riep om te kijken hoe ver hij al was, vonden we absoluut niet erg... Een jongen die op school nog geen vijftien minuten spanningsboog had, was nu ruim drie uur geconcentreerd bezig... was leerbaar... en werd met het uur trotser op zichzelf... Een beeldend verslag van zijn vorderingen heb ik op foto vastgelegd, met klok en al... 'k Weet niet wie nu trotser is... zoonlief op zichzelf of ik op hem en mijn vader... In ieder geval is de tekening vandaag mee naar school... Hij heeft namelijk een vraag aan meester... Of hij op school meer mag tekenen... Want hij vindt het zo leuk om te doen...