Druk gedrag... Indirecte hulpvraag of als ongewenst 'gekruisigd'?

Vandaag kwam onze pleegzorgbegeleidster langs.... Om bij te praten over de afgelopen zes weken.... Of er nog onderwerpen zijn waar we tegenaan lopen als pleegouders... Eigenlijk was ze wel benieuwd naar de medicatietrial voor zijn ADHD-kenmerken van afgelopen drie weken... Maar daar weten we 6 maart a.s. pas meer over... Omdat dan bekend wordt gemaakt in welke week welke concentratie methylfenidaat (Ritalin), inclusief de placebo, is gegeven...

Ik had wel een ander punt ter bespreking, namelijk de het kruisjessysteem van meester... Ik vind het zorgelijk voor onze pleegzoon dat veelvuldig zijn naam op het digi-bord komt te staan met daarachter nul tot vijf kruisjes... Bij vijf kruisjes is het bingo.. Dan mag hij nablijven... Om te vegen en om na te praten wat er die dag aan de hand was... Over door de les heen praten, niet luisteren of over druk zijn... Het heeft voor mij de vorm van aan de schandpaal nagelen ten opzichte van de hele klas...

Het is zelfs zo dat zoonlief in aantal kruisjes antwoordt, wanneer ik hem vraag hoe het op school is geweest... En elke keer zeg ik hem, dat ik graag wil horen wat hij beleefd heeft... Of dat er leuke of minder leuke dingen zijn gebeurd... Dat het mij niet om de kruisjes gaat... Gewoon, omdat hij is wie hij is... En dat dat goed is...

Afgelopen vrijdagmiddag na de laatste dag van de medicatietrial met Ritalin, kreeg hij een dik compliment van meester omdat hij zo rustig was... En omdat andere kinderen uit zijn klas hem complimenten gaven dat hij zo rustig was... Toen hij naar huis ging, bleef ik nog even napraten met meester... Ook om aan te kondigen dat ik in het tienminuten-gesprek komende week het wil hebben over het kruisjessysteem van meester... Dat ik mij zorgen maak, omdat daarmee het ongewenste gedrag van zoonlief zo publiekelijk wordt benadrukt... En om aan te geven dat wij als pleegouders via de Bascule een half jaar zijn getraind in negeren van ongewenst gedrag en benoemen, inclusief complimeteren, van gewenst gedrag en in het neutraal benoemen van wat zoonlief doet in het hier en nu... Dat we daarmee zijn drukke gedrag en het niet luisteren konden sturen... A la minuut...

Meester gaf aan dat hij begreep hoe dat voor onze zoon werkt, maar dat we dan op zoek zullen moeten gaan naar individueel onderwijs... Meester heeft namelijk een groep van vijftien SBO-leerlingen... Ja, er zijn in zijn klas méér leerlingen die baat hebben bij de passende benadering van onze zoon... Maar een aantal leerlingen heeft ook baat bij het kruisjessysteem... Dus houdt meester vast aan zijn kruisjessysteem... Ook om zelf te kunnen zien hoe de leerlingen in de loop van het jaar zich gedragen en ontwikkelen... Geen discussie mogelijk...

Vanochtend ging zoonlief weer naar school... De eerste week na de medicatietrial... Zonder pilletje dus... En wat een reactie vanochtend: Geen pilletje? Dan krijg ik veel kruisjes en moet ik vast nablijven... Wat een effect op een faalangstig kind met lage eigenwaarde...Het effect van een opmerking van meester enkele maanden terug, die toen tegen zoonlief zei ... Straks krijg je een pilletje... Tegen je drukte... Daar word je rustig van... Een meester die op de stoel van de psychiater voor zijn beurt sprak... Een meester die al twintig jaar ervaring heeft met zulke drukke kinderen...

Laatste dag medicatietrial met Ritalin voor school...

Vanmiddag weer even langs school om de score-lijsten op te halen... Het is de laatste dag van de medicatietrial met Ritalin voor zijn ADHD-kenmerken op school... Meester kwam al naar de voordeur en vroeg ook zoonlief om even binnen te komen... Zodat meester een héél groot compliment kon geven aan zoonlief... Omdat hij bijna de hele week rustig was geweest... En dat er veel kinderen waren die ook een compliment aan hem hebben gegeven... Gewoon omdat hij een keer de enige in de klas was die rustig was, terwijl iedereen druk was... Meester zei nogmaals dat hij het héél goed heeft gedaan omdat hij zo rustig was en omdat hij deze week zo goed zijn werk afgemaakt had...

Ik kijk zoonlief aan en vraag hem of het werken deze week anders was dan de twee andere weken van de medicatietrial... Waarop ik het antwoord kreeg dat hij in alle weken heel goed zijn werk kon afmaken door het pilletje... Hij vraagt of hij naar huis mag... Ik geef hem alvast de huissleutel, zodat hij weg kan...

Meester en ik praten nog even na... Opvallende resultaten in de drieweekse medicatietrial: de eerste week op school drukker dan normaal, de tweede week een knipperlicht (druk-rustig-druk-rustig-druk) en de derde week ècht een rustige jongen... Behalve dan afgelopen woensdag, want dan is er een andere juf in de klas... Maar wel een voor zoonlief bekende juf van twee jaar geleden, gaat er door mijn hoofd heen... Ik geef meester terug dat ik thuis geen verschillen heb gezien in gedrag...

Ben daarom nu best nieuwsgierig wat er elke week aan  medicatie is gegeven en wanneer de placebo-week was... Maar nog nieuwsgieriger ben ik naar de toetsresultaten van januari...  Volgende week hebben we samen met de gezinsvoogd het twintig minuten gesprek met meester... Hoe heeft hij het gedaan zonder pilletje... Want ooit was de door school verwachtte cognitieve achteruitgang door zijn ADHD-kenmerken aanleiding voor school om aan te dringen op deze medicatietrial...

Weer thuisgekomen praten zoonlief en ik nog even na over afgelopen week en over de complimenten van meester en kinderen... Zoonlief zegt opeens resoluut: Volgende week ga ik het weer net zo goed doen in de klas als deze week... Want nu weet ik hoe het moet doen... Ik kan het...!

Ik vertel hem dat vandaag de laatste dag met het pilletje was en dat over tweeënhalve week alle resultaten van dit onderzoek worden besproken met de psychiater... En dat dan pas kan worden besloten hoe we verder gaan... Maar, zeg ik... Volgende week heb jij de kracht om geconcentreerd je werk af te maken... Zonder pilletje... Want je zei net zelf dat je nu weet hoe je het moet doen... En dat is jouw kracht... En als jij eraan denkt om op tijd uit je race-auto te stappen... Moet jij eens zien volgende week...!

En weet je... Het allerbelangrijkste is dat ik van je houd... Wat je ook doet...Hoe je ook bent... Want jij zit voor altijd in mijn hart... Waarop hij antwoordt: Ja-ha... Weet ik... Hoef je niet te zeggen...

Ritalin is de oplossing niet...

Vandaag kwam ik een boek uit de bibliotheek tegen... De titel trok mijn volle aandacht... Ritalin is de oplossing niet... Van Barbara Simonsohn... Waarschijnlijk omdat ik diep van binnen voel dat Ritalin ook niet de oplossing is voor onze pleegzoon... Die nu met zijn laatste week medicatietrial bezig is voor school...

Ik probeer me te verplaatsen in het kind dat vele onderzoeken moet doen voordat er een diagnose gesteld kan worden... Wat moet het voor een kind toch erg ontmoedigend zijn om al die  onderzoeken en testen te ondergaan om uit te vinden wat er mis is met zichzelf... En voor ouders klinkt het vast bekend in de oren tijdens een oudergesprek op school: Uw kind zou beduidend meer presteren als het zich beter zou concentreren en met de les zou meedoen...

Zo krijgt in Amerika 40% van de leerlingen Ritalin, en daarvan is 80% jongen... Hebben al deze kinderen werkelijk een leerprobleem? Of is het niet eerder zo dat een samenleving die zó met kinderen, met hun toekomst, omgaat, 'ziek' is? Een samenleving die kinderhersenen blootstelt aan het chemisch middel Ritalin in plaats van na te denken over oorzaken van bijvoorbeeld ADHD-kenmerken in het onderwijs... Een samenleving die probleemloze kinderen wil, kan die zich beter een paar poppen aanschaffen...?

Zou het kunnen zijn dat ons jachtige leven, de  toenemende prestatiedruk op kinderen, de tijdsdruk en de stress in het gezin, kinderopvang & op school zich vertalen via ADD- en ADHD-kenmerken? En zou het misschien kunnen zijn dat een kind niet oplet in de klas omdat het kind zich verveelt?

De schrijfster van het boek vroeg zich af  wat er bekend is over persoonlijkheidsveranderingen bij kinderen die Ritalin slikken? Ze denkt daarbij aan apathie, depressie en zelfmoordneigingen... Al verder lezend gaf ze mij een aantal alternatieven voor vermindering van ADHD-kenmerken die ik nog niet eerder had gehoord...  Bijvoorbeeld het positieve effect van volspectrumlampen of het slikken van de afa-alg... Voor mij aanleiding om dat in een vervolg verder uit te zoeken... In mijn zoektocht naar de bron van de ADHD-kenmerken van onze pleegzoon...

Dat medicatie de behoefte van vitale stoffen verhoogt, was me bekend... En dat de hersenen van kinderen voortdurend moeten presteren zonder dat ze altijd de daarvoor noodzakelijke voedingsstoffen krijgen, was ook een open deur...Maar het zette me wel aan het denken toen ik las dat aandachtsstoornissen en hyperactiviteit verband houden met een gebrek aan vitale stoffen... Dus dan houdt medicatie de ADHD-kenmerken in stand? De farmacie is hiervan vast op de hoogte...

Wat mij betreft is elk kind uniek... Want onze kinderen zijn het kostbaarste wat we hebben... Ga dus ook op zoek naar de bron van de ADD- of ADHD-kenmerken in plaats van meteen een pilletje als eindoplossing...  Ieder kind is uniek... Zoals de profeet Kahlil Gibran schreef:

En hij zei:
Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochters van 's levens hunkering
naar zichzelf.
Zij komen door je, maar zijn niet van je,
en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Je mag hen je liefde geven, maar niet je gedachten,
want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen toeven in het huis van morgen,
dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen gelijk hun te worden, maar tracht niet
hen aan jou gelijk te maken.
Want het leven gaat niet terug,
noch blijft het dralen bij gisteren.
Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen
worden weggeschoten.
De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige,
en hij buigt je met zijn kracht opdat zijn pijlen
snel en ver zullen gaan.
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter
een vreugde voor je zijn:
want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,
zo mint hij ook de boog die standvastig is.

Ik ben benieuwd hoe het staat met de initiatiefnota van de PvdA over het stellen van de ADHD-diagnose en toenemend Ritalin-gebruik... En mocht je overwegen om je kind Ritalin te geven voor zijn ADD- of ADHD-kenmerken? Lees dan ook het boek 'Ritalin is de oplossing niet...' van Barbara Simonsohn... Voor mij een boek van herkenning... Een boek om je ogen te openen...

Knipperlicht in tweede Ritalin week...?

Afgelopen vrijdag waren de resultaten bekend van de tweede week met Ritalin op school... Voor zijn ADHD-kenmerken op school... Die hij thuis niet laat zien... Ik ging naar school om de score-lijsten op te halen en kort van meester te horen hoe het was gegaan die week...

Maandag was hij druk... Logisch, vond meester, want het was één dag voor zijn verjaardag en dan zijn alle kinderen druk...  Dinsdag was-ie om door een ringetje te halen... En dat op zijn verjaardag... Ik ben verbaasd... Was hij maar alle dagen zo... Woensdag was hij weer druk... Komt vast door zijn verjaardagsfeestje die middag... Donderdag was hij weer rustig...  En vandaag was hij weer druk... Maar alle kinderen waren druk... Hij lijkt wel een knipperlicht... Meester snapte er niks van...

Ik vond hem zelf woensdagmiddag wat drukker... Hij gaf zelf aan dat hij zijn kinderfeestjje erg spannend vond... En vroeg 's ochtends voor school al twee extra knuffels... Donderdag had hij 's avonds hoofdpijn en een raar gevoel in zijn buik... Hij had ook al minder trek in eten... Dat het serieus was, kon ik opmaken uit het niet meegaan naar djembé-les die avond... De rest van de week zag ik geen bijzonderheden... Gewoon een jongen die leeft vanuit zijn Afrikaanse roots... Aanwezig, muzikaal, beweeglijk.. Zoals-ie al ruim vijf jaar bij ons is zonder medicatie... En wat vond-ie zelf? Het zelfde als vorige week... Ik kan me beter concentreren en beter mijn werk afmaken... Gewoon... Ik heb nu toch een pilletje?

Deze week is de laatste van drie weken medicatierial met Ritalin... 'k Hoop na volgende week voor eens en altijd duidelijkheid voor dit kind...Duidelijkheid over zijn ADHD-kenmerken als functie van zijn veiligheidsbeleving van zijn omgeving en als functie van de activiteiten die hij doet... Omdat hij in zijn eerste vier levenjaren getraumatiseerd is... En omdat wij al ruim vijf jaar op deze manier zijn gedrag kunnen herleiden... Wat mij betreft is de volgende stap trauma-verwerking zonder medicatie...

Als ik mocht adviseren... Geen  Ritalin meer voor hem... Voor school doen we namelijk deze drie-weekse dubbelblind medicatietrial... Om uit een patstelling te komen met school over inzet van zijn rugzakgeld hebben wij en voogd min of meer ingestemd met medicatitetrial... Als wisselgeld voor het vervolg straks... School ziet medicatie namelijk als oplossing alvorens zijn rugzakgeld wordt ingezet... Gelukkig zitten wij met voogd op dezelfde lijn...

Want met de medicatietrial hopen wij en voogd aan te tonen dat ADHD-medicatie voor een kind met trauma niet werkt... En gewoon, omdat er nog méér kinderen zijn met  ADHD-kenmerken na trauma. Hulp aan de bron dus...  http://all4wan.blogspot.com/2012/02/adhd-kenmerken-door-trauma.html... En na de medicatie-trial hopen we van school ook nooit meer te horen: Hij heeft ADHD, z'n hoofd zit vol, doe er maar een pilletje in...

ADHD-kenmerken door trauma?

Vanochtend was ik op school om de verjaardagstraktatie af te leveren... Meteen een mooi moment om nog even van meester zelf te horen hoe het gisteren in de klas ging... Naar aanleiding van de tweede week van de medicatietrial met Ritalin voor zijn ADHD-kenmerken op school... Meester vertelde dat zoonlief net als vorige week drukker was dan normaal zonder medicatie... Vorige week was het vast een placebo, gaf meester toen aan... Maar deze week is het volgens hem ook verklaarbaar...  Zoonlief is immers vandaag jarig en alle kinderen zijn gewoon een dag daarvoor wat drukker... Ben benieuwd wat er volgende week maandag zal gebeuren, één dag voor Valentijnsdag...

Tot nu toe, we zijn nu op de helft van de medicatietrial, lijkt medicatie niet aan te slaan voor vermindering van zijn ADHD-kenmerken... Zou het dan toch zijn hechtingsproblematiek zijn? En zijn trauma's tijdens zijn eerste vier levensjaren? Ooit geweten dat dit kind met trauma zich in een onveilige omgeving drukker gaat gedragen? En dat hij volwassenen niet meteen vertrouwt, dus hyperalert is?

Dat is wat wij als pleegouders al ruim vijf jaar ervaren... Ervaringen van dit kind die we regelmatig hebben ingebracht op school... Waar niet naar geluisterd werd... Omdat het volgens school toch overduidelijk is... Hij heeft ADHD, want zijn hoofd zit vol... Daarom komt er geen kennis in... Maar ooit geweten dat gaten in de basisveiligheid als een zeef werken? Je stopt er kennis in en het blijft niet zitten... Ooit kregen we het advies om als eerste aan zijn basisveiligheid te werken... Dan komt de rest vanzelf wel goed...

Ruim een half jaar zijn we wekelijks getraind via de Bascule in Amsterdam.. Wat we daar zagen was druk gedrag dat verdween, wanneer we hem wèrkelijk zagen... Via hele subtiele communicatie aan het kind teruggegeven wat het kind in het moment deed... Parent Child Interactive Therapy... Het werkte heel goed bij hem... Het aanbod van de Bascule lag er al, om ook school te trainen... Van dat aanbod is tot op heden geen gebruik gemaakt...

Het gaat er in de kern om dat het kind de verzorger of leerkracht vertrouwt... Dat het kind zich in zijn basis wèrkelijk gezien voelt en dat het kind goed is zoals het is en doet..  Hoe verhoudt zich dat met het kruisjessysteem van meester? Kruisjes voor ongewenst gedrag en bij vier kruisjes nablijven? Zou dat ADHD-kenmerken bij een getraumatiseerd kind doen toenemen? Een mooi vervolg-onderzoek naar vermindering van zijn ADHD-kenmerken in de klas? Via een week wèl en een week geen kruisjes geven voor het door meester ervaren ongewenste gedrag?  Ik zal het volgende maand voorstellen in het eindgesprek na deze medicatie-trial met Ritalin...

 

 

 

Tweede week Ritalin-trial op school...

Vanochtend was het weer zover... Start van de tweede week medicatietrial met Ritalin voor zijn ADHD kenmerken op school... Dus stond ik voor schooltijd al bij school... Om hem te observeren... Bij schoolaankomst... Bij de overgang van de gang naar de klas... En wederom zag ik een rustige jongen die zijn fiets op slot zette.. Die zijn tas uitpakte... En zelfs even naar het gymlokaal ging om zijn vergeten gymtas te halen... 

Na die observatie ging ik naar meester om de medicatie voor deze week en de score-lijsten af te geven... Omdat afgelopen woensdag de wekelijkse invaljuf geen scorelijst had ingevuld, meester had geen tijd had gevonden voor de overdracht aan haar, heb ik opnieuw gevraagd om dagelijks de score-lijsten in te vullen... Voor het medicatie-onderzoek... Omdat er wisselende leerkrachten zijn tijdens de medicatietrial met Ritalin voor zijn ADHD-kenmerken op school...

Vorige week merkten we geen verschil in gedrag thuis mèt of zonder medicatie... Meester zag een veel drukkere jongen en onze pleegzoon gaf zelf aan dat hij geconcentreerder was en zijn werk kon afmaken... 

En ook afgelopen zaterdag, de startdag van week 2, zagen we opnieuw dezelfde jongen als altijd... Vandaag gaf hij aan dat het werk weer sneller ging en dat hij zich beter kon concentreren met pilletje... En dat het even goed was als vorige week... Wel had hij vier kruisjes.... Net zoals vorige week... Een kruisje betekent niet luisteren of door de les heen praten... Deze keer kon hij niet aangeven waarom hij kruisjes kreeg.. Opeens stonden ze op het digi-bord... Betekent dat hetzelfde als vorige week? Een drukkere jongen volgens meester? Morgen zal ik het meester vragen... Ben dan toch op school met traktatie omdat onze zoon zijn elfde verjaardag viert...

Maar wat de uitkomsten ook zullen zijn van deze medicatietrial met Ritalin... Eén ding staat voorop... Zoonlief geeft zelf aan dat hij beter zijn werk afkrijgt, omdat hij zich beter kan concentreren... Dus wat ons betreft is hij leidend en niet lijdend...

Oproep tot debat per school over ouder- en leerlingbetrokkenheid...

Een uur over ouderbetrokkenheid op een politieke markt in Almere tijdens een rondetafel met vier gasten op initiatief van PvdA en D66 is te kort… Veel te kort... Ik zie het als een positieve aftrap… Als signaal... Om een debat met veel méér ouders en ook leerlingen aan te gaan…  Per school georganiseerd in plaats van één groot onderwijsdebat vanuit politiek, bedenk ik me nu... ... Omdat die specifieke school samen met hùn ouders en leerlingen in gesprek kunnen gaan...

Ik ben slechts één van die vele ouders met ervaring op één van die vele scholen…  En ik ben heel benieuwd hoe andere ouders en leerlingen op de school van mijn pleegzoon hier in staan… En met name ouders en leerlingen die door welke omstandigheden dan ook teleurgesteld zijn door school en daardoor zijn afgehaakt… Juist dààr liggen de sleutels voor verbetering… Dan wordt er ècht geluisterd… Dan kom je verder met vergroten van ouder- en leerlingbetrokkenheid... In verbinding met elkaar…

En wat daar dan voor nodig is? Dat zal per school verschillen... Elke school staat ergens anders langs de lat van ouder- en leerlingbetrokkenheid... Via stellingen reacties bij de aanwezigen ontlokken is een veel gebruikte vorm voor een gesprek met elkaar... Ik denk dan bijvoorbeeld aan:

Ouderbetrokkenheid en leerlingbetrokkenheid is maatpak ipv confectiepak…

Omdat het elke keer een unieke combinatie is van een ouder van een leerling met een leerkracht binnen deze school…

Relatie gaat voor de prestatie…

Omdat het over dialoog gaat en niet een eenzijdige oplegging van… Wèrkelijk luisteren naar elkaar als start… Elkaar serieus nemen… Hoe gaan we met elkaar om…

De school zet in op ervaringsdeskundigheid van ouders en leerlingen…

In plaats van praten over, praten mèt de gebruiker van het aangeboden onderwijs. Ongeacht de leeftijd… Uitgangspunt is Samen Deskundig…

De school is  transparant over inkomende en uitgaande financiën…
Verantwoord als school de gemaakte keuzes met betrekking tot inzet van extra financiën voor dyslexie, rugzak zorgleerling, ouderlijke bijdrage.

Als school doen we wat we zeggen over vergroten van ouder- en leerlingbetrokkenheid....

Voorkom papieren betrokkenheid, waar ouders. leerlingen en leerkrachten op afhaken… Waardoor er minder uit het kind gehaald wordt…

Een klagende of lastige ouder  of leerling is per definitie betrokken, dus school gaat in gesprek met elke ouder en leerling…

Ouders en leerlingen zijn gratis hulpmotor voor de verbetering van de processen binnen school in tijden van bezuinigingen… Je haalt als school een netwerk aan kwaliteiten en kennis  in huis…

De beste pleitbezorgers van ouder- en leerlingbetrokkenheid op school zijn de ouders en leerlingen zelf…

Het effect van de mondelinge reclame is groot…

Daarom langs deze weg een oproep... Aan schoolbesturen, schooldirecties en leerkrachten... Maar ook aan medezeggenschapsraadsleden, ouderraadsleden en leerlingraadsleden... Organiseer een bijeenkomst met ouders en leerlingen... Liefst gisteren nog dan vandaag... Binnenkort een inspectiebezoek of midden in een kwaliteitszorg- of verbetertraject? Juist dan! Betrek ouders en leerlingen daarin als gratis hulpmotoren in deze tijd van bezuinigingen...