Wie helpt moeder?

Gister weer bezoekregeling... Deze keer bij ons thuis... Een boze jongen die zijn moeder nauwelijks begroet... Een moeder die dik ingepakt in zwarte jas en zwarte hoed heel weinig zegt... Een moeder waar ik bijna geen contact mee krijg als ze ons huis binnenstapt... Hoe anders was dat tot vier maanden geleden... Toen belde ze wekelijks... Afgelopen maand geen één keer...

Ik bied haar wat te drinken aan... Waarop een Ï'm okay volgt. Na doorvragen blijkt dat een nee te betekenen... 'k Vraag aan hem wat hij met zijn moeder wil doen... Weet niet... Wandelen? Geen zin... Televisiekijken dan? Geen goed idee... Iets samen doen.. En zo kwamen we op de Wii... Anderhalf uur lang hebben ze samen gespeeld... Af en toe een lach... Moeder wilde nog steeds niets eten of drinken... In tegenstelling tot hem... Er wordt nauwelijks gesproken... Vanaf de bank met mijn smartphone kijk ik toe... Voel me er ongemakkelijk bij dat er nauwelijks tot geen communicatie is tussen beiden... Elke gelukte poging van mij uit het verleden om hem te activeren tot het stellen van een vraag of voor hem te vertalen wat zijn moeder zei, verstomde nu in hun stilzwijgen met af en toe een lach...

Om half vijf begon zijn breakdance-les... Misschien een idee dat moeder meegaat? Ik vraag het haar en een I'm okay volgt... 'k Stel haar voor om het aan hem zelf te vragen... waarop zijn volmondig en enthousiast JA volgt... Spullen gepakt en naar de auto... Moeder twijfelt, wil toch naar huis... En vraagt hem wat-ie wil... JA, kijken...Vlak voor de les.... Moeder twijfelt... wil naar huis... 'k Zeg haar dat hij graag wil dat ze blijft...Dat het goed voor hem is dat hij door haar gezien wordt... En moeder kiest ervoor om te blijven... Hij blij...

De les begint... de deur gaat dicht... Moeder staat bij de uitgang... Ik kijk door het raam naar de les en zwaai naar hem... Zie dat hij contact zoekt met zijn moeder... maar hij ziet haar niet... Moeder roept me om haar naar het station te brengen... Ze wil naar huis... 'k Zeg haar dat ik blijf tot einde les... Omdat ze dat aan hem heeft beloofd .. Woordenwisseling volgt... Moeder boos... Zelf weer toeschouwer van de les...

Naar het station.. Moeder gaat weer naar huis... Rust is weer terug... De woorden zijn er weer terwijl we op de bus wachten... Ze vertelt aan me dat ze in de war was... door de les... door de vele mensen... Dat ze daarom naar huis wil... Gaf haar aan dat er een keuze was... dat ze het zelf vroeg... We spreken af... voor volgende maand...

'k Wil haar bellen omdat nog niet zeker is op welke datum... Gelukkig geeft ze aan dat ze een belafspraak wil... neemt namelijk niet de telefoon op als ze niet weet wie er belt... En zo nemen we afscheid.. Zonder eten of drinken... Een dikke knuffel voor hem... En een hand voor mij... met woorden... Take care for him... I'll pray for him... De bus rijdt weg... Hij zwaait naar zijn moeder .... Geen tranen deze keer...

Thuisgekomen... Ik blik terug... Het verschil met vorige bezoeken... Het gaat niet goed met moeder... Verward.... Eenzaam.... En dat is ook niet goed voor hem... Ze heeft hulp nodig... Maar wie? Vragen aan de voogd of moeder geholpen kan worden? Een tolk regelen? Vreemde mensen die ze niet binnen laat of de telefoon voor opneemt? Het besef dat er een heel dun draadje tussen haar en mij is... Een draadje naar haar buitenwereld... Dat ik haar kan bereiken, als ze het maar van te voren weet... Dan toch maar kijken naar Eigen Kracht en daar het beginpunt voor haar zijn? Naar haar zus.... haar ex-man... haar huisarts? Wie helpt moeder? Om daarmee ook hem te helpen?

Gesprek met de psychiater over parttime ADHD...

Vandaag was het dan zover... het langverwachte gesprek met de bevoegde die iets kan zeggen over een diagnose naar aanleiding van zijn parttime ADHD-kenmerken... Die iets kan zeggen over het al dan niet starten van een medicatite-trial op school... Die iets kan zeggen over het al dan niet inzetten van  individuele Remedial Teaching vanuit het rugzak-geld... Die iets kan zeggen over de behandeling van zijn opgelopen trauma's...

Omdat het eindgesprek bij de Bascule al weer een half jaar geleden was, lagen er al weer nieuwe gegevens op tafel.... Ervaringen en leermomenten thuis en op school... Medische molens draaien langzaam.... en in zijn situatie komt dat misschien wel goed uit.... Parttime ADHD.... Welke sleutels heeft hij nodig voor thuis en op school? Sleutels van deuren naar het waarom van drukker of beweeglijk gedrag? Wat gaan we doen aan lage eigenwaarde en  aan een aantal angsten? En wat is de kern van de algemene ADHD-kenmerken van dit specifieke kind?

Daarom ben ik blij met een nieuw moment... Waarbij naast zijn en onze input vandaag een gesprek met school komt... Dat er gesproken wordt met een een Remedial Teacher, die hem thuis 4x prima heeft kunnen bereiken en begeleiden... Dat er iemand van buiten school komt observeren in school... Dat er gesproken wordt met de vorige psychiater, die een kort advies schreef voor de REC-herindicatie...Dat alles in een eind-advies samenkomt... Zodat we weten wat er NU nodig is voor het vervolgtraject... En niet dat er automatisch naar medicatie wordt gekeken omdat volgens school medicatie nou eenmaal goed werkt bij zulke kinderen...

Heb als betrokken ouder zojuist op verzoek van meester mondeling teruggekoppeld... Meester wilde graag weten wat er vandaag uitkwam... Heb aangegeven dat er met school contact wordt opgenomen door de psychiater... Vond meester goed, want het was volgens meester wel duidelijk welke diagnose het ging worden... Knap van meester... Want ik weet het nog niet... En de psychiater ook niet... Wordt vervolgd....

Onderwijs Inspecteur luistert naar ouders...?

Gisteravond was er MR-vergadering op school... met de directeur... Twee weken na de functionele boosheid aan het adres van de directeur over het opnieuw niet nakomen van gemaakte afspraken met ouders... Eén week na een open en goed gesprek met de MR-voorzitter... Bewust gekozen om te leren van TOEN... Verbeterpunten mee te nemen naar NU en STRAKS... Om over het gebeurde heen te stappen en met elkaar als MR (personeel en ouders) de schouders eronder te zetten...

Gekozen voor een andere rol... Geen secretaris meer na drie jaar, maar gewoon als betrokken ouder kritische vragen stellen op de juiste momenten die vanzelf langs komen... En als er een tas van tafel valt die toevallig Passend Onderwijs of Ouderbetrokkenheid heet, zal ik rustig die tas voor de directeur oppakken en weer op tafel zetten... Zo lang als nodig... Lang genoeg dat de directeur die tassen mooi gaat vinden... Zodat de directeur zelf de tassen pakt... Er komt namelijk een roerige periode aan met bezuinigingen, passend onderwijs en de landelijk onderzoeks-wind met betrekking tot veeleisende en lastige ouders in het onderwijs...

En dat ouders soms de plank raak kunnen slaan, bleek uit het inspectiebezoek... De inspecteur had opgemerkt dat het jaarrooster met betrekking tot de zevenweken-regeling niet goed was uitgevoerd... De inspecteur miste de afgenomen leerlingtevredenheidsenquette... En de inspecteur miste preventief beleid met betrekking tot het pedagogische klimaat binnen de school...

De inspecteur wist niet dat deze onderwerpen door MR-ouders vorig schooljaar al waren aangekaart bij de directeur...De inspecteur wist ook niet dat de directeur vorig jaar niets met die adviezen had gedaan door de drukte rondom verbetertraject en inspectiebezoek... Andersom wist de directeur niet dat de inspecteur met dezelfde adviezen zou komen... De directeur wist wel dat de inpecteur aan het roer stond...  Aan het roer van de uiteindelijke kwaliteits-beoordeling van de school...

Gisteravond in de MR... Er komen opnieuw advies- en instemmingsverzoeken over de genoemde onderwerpen... Wat hebben we NU geleerd voor STRAKS...? Daarom zit ik in de MR... Want als er ècht geluisterd wordt naar elkaar... Als er naast elkaar wordt gestaan in plaats van tegenover elkaar...  Als er ruimte wordt gegeven aan elkaar... Wanneer herkend wordt dat ouders best wel eens zinnige dingen kunnen zeggen... Welk stempel krijgen ouders dan... Lastig...? Veeleisend...? Partner...?

Als ik aan het roer van het schoolschip zou mogen staan, dan... Dan zou ik kiezen voor alle hens aan dek... Laverend door de bezuinigingstorm... Kompas op de driehoek... De driehoek van ouders-kind-school...

Lastige Ouder = Ouderbetrokkenheid + Communicatie Verwarring?

Ben erg blij met zijn nieuwe meester... Want vanaf dag één had ik al een gesprekje met meester over de invulling van ouderbetrokkenheid vanuit de driehoek school-kind-ouder gedachte... Wetende dat meester niet van emails houdt, maar dat ik hem altijd kan bellen... Zoonlief is wat minder blij, want hij vindt meester wel erg streng... ze moeten nu veel meer werken... De eerste vier schoolweken zijn goed gegaan samen... Inclusief het onder de dagelijkse norm van vijf kruisjes blijven... Inclusief een eerste algemene ouderavond met ons als ouders... Uitleg over de indeling van de schooldag... Uitleg over het waarom van het harde werken, omdat de kinderen in zijn klas het cognitief aankunnen, even los van gedragsproblematiek... En gelukkig uitleg over meester's kruisjes-systeem... Bij vijf kruisjes op een dag moet je nablijven... om even de klas te vegen... of iets op te ruimen...

Vier weken lang is het goed gegaan... Tot afgelopen vrijdag... Ik word om vijf over drie gebeld... door zoonlief... Ik ben nog op school en ik mag eigenlijk niet bellen, maar... ik moet een kwartier nablijven... dan hoef je je niet ongerust te maken... Terwijl hij naar huis fietste, heb ik meester gebeld... Om alvast meester's kant van het verhaal uit eerste hand te horen... En gewoon, omdat ik maandag na het weekend te laat vind... Meester gaf aan dat vlak voor het einde van de les zoonlief hard door meester's weekafsluiting zong: Bob de Bouwer, onderbroeken vouwen... Hij mocht van meester een kwartier lang Bob de Bouwer gaan zingen in het keukentje naast de klas... Meester wilde zoonlief even laten schrikken... Het was helemaal niet de bedoeling om hem een kwartier te laten nablijven... Zoonlief had dat wel zo gehoord en daarom mij gebeld... Afgesproken dat ik verwacht dat bij kwartier na blijven, meester mij belt.. en dat dan ook tegen zoonlief zegt... 's Avonds op de bank vroeg ik hem naar het waarom van Bob de Bouwer... Nou gewoon, ik zag iemand met een fietssleutel van Bob de Bouwer...

Gistermiddag... Zoonlief komt rond half vier thuis... Moest nablijven... Ik heb de hele dag door de lessen heengepraat en het ligt helemaal aan mijzelf... Op mijn vraag hoe het met de kruisjes zat... Nee, ik had niet vijf kruisjes... Toch moest ik nablijven... Omdat ik te druk was en er steeds doorheen praatte... Maar het ligt ècht aan mezelf... Omdat hij het niet snapte, en ik het ook niet snapte na de uitleg in de eerste algemene ouderavond, heb ik gezegd dat ik naar school zal bellen om te horen waarom... Helaas waren alle interne lijnen bezet en lukte het niet om door te verbinde naar meester... Automatisch vroeg ik zijn email, die ik kreeg... Om te mailen dat ik graag kort wil horen wat er gebeurd is.. en om aan te geven dat zoonlief het niet snapt en dat ik het ook niet snap... Wetende dat communicatie via de email niet meester's ding... En dat bleek ook uit meester's antwoord per mail...

Vanochtend... Aan de onbijttafel... School is niet leuk... Ik heb buikpijn... Als een half verstaander vraag ik door... Waarom niet leuk? Wat is er anders dan de eerste vier weken.. Waar het zo goed ging op school... Rekenen... het is zo moeilijk... Ik snap het niet... Mag niet aan de meester vragen... en ook niet aan andere kinderen... Ik moet alles zelf doen... Aangegeven wat meester ons vertelde op de ouderavond... Dat hij een bordje heeft met rood/groen voor vragen aan de meester... Dat kinderen elkaar mogen helpen... Aangegeven dat ik blij ben dat hij mij dit vertelt... zodat we samen met meester kunnen kijken wat er nodig is om extra uitleg te krijgen... en dat school er juist is om die uitleg en hulp aan kinderen te geven...

En daarom vanochtend weer gebeld met school... wetende dat het spitsuur is, maar meester heeft aangegeven dat ik hem altijd kan bellen... De verbinding werd gelegd... Nee, meester wil geen afspraak maken n.a.v. gistermiddag... Vond dat ik te veel druk legde op het kind... Dat de dingen teveel worden uitvergroot... En ja, daar moest ik hem gelijk ingeven... Vanuit een mail kan je dat zo interpreteren... Maar dat is niet de bedoeling... Daarom graag een kort gesprekje... Als verbindingsofficier voor zoonlief... In de driehoek school-kind-ouder... Omdat zoonlief een aantal dingen niet snapt met de kruisjes en het nablijven...

's Ochtends vroeg bellen voordat school begint, is een ongelukkig moment om door te praten... Gelukkig mag ik weer bellen... Vanmiddag na schooltijd... Ik hoop dat de interne lijnen niet bezet zijn... Dan zal ik aan meester ook vertellen over het vragen stellen tijdens rekenen...  Hoop niet dat dit te uitvergroot is, waarmee ik teveel druk leg op mijn kind... In mijn beleving is het informatie vanuit het kind zelf... wat hij niet aan meester vertelt... Omdat hij nog niet het vertrouwen heeft kunnen opbouwen met meester in vier weken tijd... Het vertrouwen dat hij in inmiddels vijf jaar gelukkig wel heeft opgebouwd met ons als pleegouders... Daarom zo belangrijk: verbindingsofficier zijn naar school... voor mijn kind... Zodat hij straks ook meester kan gaan vertrouwen... en ik een stapje terug kan doen...

Heb ik nu het beeld gecreëerd een lastige ouder te zijn? Of hebben we het hier over communicatie, waarin verschillende beelden van hetzelfde leiden tot verwarring en onbegrip? Misschien handig om daarover met elkaar het gesprek aan te gaan... En dan niet aan de telefoon... Maar heel menselijk in een gesprek face-to-face... Dat is toch niet teveel gevraagd voor mijn kind? Toch? Of...