Ritalin afbouwen... Omdat hij het zelf wil...

Medicatie... 

Als hulpmiddel... 

Tijdelijk op school...

Zijn ZELFvertrouwen is gegroeid...

Afbouwtijd...




Controleafspraak...
Gisteren... Op Goede Vrijdag... Zoonlief en ik reden het bekende ritje naar de psychiater... Dit keer stond de afspraak speciaal gepland op zijn vrije dag... Onder schooltijd afspraken plannen levert inmiddels veel weerstand bij hem op, want hij wil niet van school weg... School vindt hij leuk... En...Hij wil zijn vrienden niet missen... Gisteren was de halfjaarlijkse medicatie-controle... De psychiater wilde horen hoe het met hem ging... En dan voornamelijk op school, waar hij zijn medicatie slikt voor zijn parttime ADHD-kenmerken vanuit trauma...

Rechten van een twaalf jarige..
In de rit ernaar toe vroeg ik hem naar zijn vragen en opmerkingen... Wat wilde hij inbrengen in het gesprek met de psychiater? Hij is vorige maand twaalf geworden en vanaf die leeftijd heb je volgens de wet op de Jeugdzorg als kind formeel wat in te brengen over je eigen behandeling... Zijn antwoord was kort en krachtig... Het gaat heel goed op school.. Andere kinderen met pilletjes zijn drukker dan ik... Ik wil op school geen pilletjes meer... Dat was duidelijke taal, recht uit zijn hart... Heel bewust heb ik met hem nooit gesproken over mijn gedachte van tijdelijke inzet van medicatie op school... Over het langzaam afbouwen van de medicatie, waardoor zijn zelfvertrouwen kon groeien... Zodat hij uiteindelijk vanuit eigen kracht aan de slag kon gaan...  Uit zorgvuldige observaties in verschillende omgevingen bleek dat zijn ADHD-kenmerken komen èn gaan met een door hem als onveilig ervaren omgeving...

Psychiater...
De psychiater wilde veel van hem weten... Hoe was hij op school? Kon hij stil op een stoel blijven zitten of stond hij vaak op? Was hij rustig in de klas of riep hij door de klas? Kon hij geconcentreerd zijn werk doen? En hoe voelde hij zich? Veel boos of juist blij? Wordt hij nog vaak wakker van wat hij vroeger heeft meegemaakt? Gelaten geeft zoonlief zijn antwoorden met de benodigde toelichtingen... Uiteindelijk maakte de psychiater de link naar zijn inbreng als twaalfjarige... Wat zou hij willen op school met zijn medicatie?Opnieuw zijn antwoord kort en krachtig... Het gaat heel goed op school.. Andere kinderen met pilletjes zijn drukker dan ik... Ik wil op school geen pilletjes meer... De psychiater beloofde hem om zijn wens zonder hem met mij te bespreken, zodat het advies op het eind van de afspraak aan hem wordt voorgelegd... Zoonlief vond dat een strak plan...

Medicatie afbouwen...
In het gesprek zonder zoonlief kon ik aangeven dat in afgelopen jaar de medicatie inmiddels was afgebouwd van 2 x 10 mg naar 2 x 5 mg. Het afbouwen vond plaats in overleg met de psychiater en jeugdzorg... School was niet geïnformeerd vanuit het sterke beeld van school dat hij ADHD had... En zoonlief was niet geïnformeerd vanuit de gedachte dat een pilletje voor hem als een placebo werkt, ingegeven door de medicatietrial een jaar geleden... En de schoolresultaten? Die gingen tijdens het afbouwen met sprongen vooruit... De psychiater stelde voor om de medicatie in vier stappen af te bouwen, zodat dit schooljaar zonder medicatie kan worden afgesloten...  Een advies, waar zoonlief aan het eind van de afspraak mee instemde... Afbouwen in kleine stapjes, waarbij ik het voorbeeld aan gaf van fietsen met zijwieltjes... Er is een periode dat je de zijwieltjes niet meer gebruikt... Het moment dat je als kind los kunt fietsen en uiteindelijk de zijwieltjes eraf kunnen... Trots nemen we afscheid van elkaar en na het maken van een telefonische afspraken tijdens de afbouwperiode gaan we weer richting huis... Gisteren... Op Goede Vrijdag...

Oudergesprek met een communicatie staartje...

Uniek kind met unieke ouders en unieke juf op unieke school...

Enkele weken terug had ik een oudergesprek over de toetsresultaten van onze pleegzoon. Daaruit ontstond als vanzelf een blogbericht over de invloed van OMGEVINGSkracht op KIND- en LEERkracht... Dit is terug te lezen als gastblog voor Steppingscoaching (http://t.co/HbNKHi4dKs)... Welk vervolg dit schoolgesprek kreeg, kon ik toen nog niet vermoeden... Een vervolg over communicatie in de driehoek ouders-kind-school... Een manier van communiceren die vast niet op andere scholen plaatsvindt... Want deze school is uniek... Ons kind is uniek... Als pleegouder ben ik uniek en juf is uniek...

Communicatie van juf naar ouders...
In het oudergesprek gaf juf aan dat zoonlief volgend schooljaar naar groep acht van het regulier onderwijs kon... Zò goed ging het met hem... De Intern Begeleidster mocht niet weten dat juf dit aan mij vertelde... Zoonlief zou binnenkort in de Commissie van Begeleiding worden besproken... Aan het eind van het oudergesprek dacht ik dat het juf duidelijk was dat zoonlief op school moest blijven... Omdat hij het juist zo goed deed door de veilige omgeving van zijn huidige school...

Communicatie van kind naar ouders...
Enkele dagen na het schoolgesprek vertelde zoonlief dat juf zijn gedrag en toetsresultaten zo goed vond, dat hij naar een normale school zou kunnen, maar dat juf dat niet beslist... Hij mocht het van juf niet thuis vertellen... Voor mij een reden om na het weekend met juf contact op te nemen, om erachter te komen wat er nu werkelijk gezegd is... En ook om erachter te komen of juf mij in het schoolgesprek niet goed begrepen had...

Communicatie van Intern Begeleider naar ouders...
Na het weekend, vooraf aan de vergadering van de Medezeggenschapsraad, kwam de Intern Begeleider naar me toe... Om te vertellen dat zoonlief de volgende dag in de Commissie van Begeleiding stond geagendeerd, omdat ik, als zijn pleegmoeder, zoonlief naar het regulier onderwijs wilde laten overstappen... Ik keek onaangenaam verrast en gaf aan dat niet ik, maar juf deze overstap wilde... Dat ik hem juist groep acht op deze school wil laten afmaken... Uit veiligheid voor hem... Zodat zijn groei op alle terreinen door mag groeien, als vooravond naar het voortgezet onderwijs over anderhalf jaar... De Intern Begeleider, ook onaangenaaam verrast, ging dit bespreken met de directeur en beloofde me binnen enkele dagen met een reactie te komen... Tot die tijd mocht ik niks tegen juf zeggen...

Communicatie van directeur naar ouders...
Omdat de Intern Begeleider op studiedag was en een vrije dag had die week, belde ik met de directeur... Om duidelijkheid te scheppen voor zoonlief... Om niet nog een weekend in onzekerheid te zitten of hij wèl of niet op school kon blijven in zijn laatste jaar van groep acht... De directeur legde uit dat juf een interne communicatiefout had gemaakt en dat juf aangaf dat niet juf, maar ik zoonlief naar het reguliere onderwijs wilde...  Mijn gevoel op dat moment lag dicht bij het weggezet worden als leugenaar... Vreemd genoeg en ook fijn om te horen, waren de woorden waarin de directeur mijn verhaal geloofde... De juf krijgt een intern gesprek met de directeur en zoonlief krijgt te horen dat juf een fout heeft gemaakt... En ik? Er wordt door de directeur nog nagedacht hoe juf en ik weer door de schooldeur kunnen... Los daarvan koop ik een doos Merci chocolaatjes voor juf... Om juf te bedanken voor haar inzet voor zoonlief... Want juf doet het heel goed... Ze is namelijk nog steeds de zus van mees Kees, zoals eerder beschreven in een gastblog voor Kindertalenten via http://www.kindertalenten.nl/juf-jet-de-zus-van-mees-kees...