Als ik dingen niet zo snel doe, dan gaat er minder mis...

Ik schrik wakker... Is de wekker al afgegaan? Hoe laat is het? Tien over half acht... Twee uur later dan normaal... Wekker vergeten te zetten... Meteen eruit en één trap omlaag... Zoonlief ligt nog heerlijk te pitten... "Wakker worden... We hebben ons verslapen... Het is al kwart voor acht..."  Normaal staat-ie om kwart voor zeven op.. Zodat er ruim tijd is om acht uur naar school te fietsen...

Ik geef korte duidelijke instructies... Over meteen opstaan... Kort douchen... Zijn vriend bellen dat-ie niet meefietst... Eten... Tas inpakken en naar school... Ook geef ik aan dat hij dan zeker op tijd op school gaat komen...

Beneden zet ik het ontbijt klaar... Maak zijn lunchpakket... Het is rustig boven... Normaal hoor je hem zingen, geluid maken.... De deur gaat open... zacht... Geen gestamp op de trap gehoord... Hij belt zijn vriend om te zeggen dat hij alleen fiets omdat zijn ouders zich hebben verslapen... Daarna komt hij rustig aan tafel zitten...

Waar we normaalgesproken nog wel eens een aanwijzing herhalen, is het vanochtend anders... Alles gaat als vanzelf... Geen ongetogen woord... Klaar met eten... Tandenpoetsen...  In één keer meteen jas en tas mee uit de hal... Tas inpakken.. Jas aan... Schoenen aan... En een dikke knuffel, waarna hij zwaaiend wegfietst... Ruim op tijd voor school...

Ik bleef verbaasd achter... Wat een rust straalde die jongen uit... In twintig minuten van opstaan tot wegfietsen... Normaal doet hij daar een uur langer over... Met meer geluid en meer race-autogedrag... Ik heb daar 's middags naar gevraagd... Nadat ik hem een dik compliment heb gegeven voor datgene wat hij die ochtend liet zien in twintig minuten tijd... Ik vroeg hem wat hij deze ochtend anders deed dan alle andere ochtenden, waar hij een uur langer de tijd heeft... "Gewoon, als ik dingen niet zo snel doe, dan gaat er minder mis..."

Digitaal klokkijken...? Dat is véél te moeilijk... Dat kan ik niet...

Digitaal klokkijken...? Dat is véél te moeilijk... Dat was zijn antwoord vorige week toen ik vroeg waarom hij te laat was op school... Hij had immers zijn telefoontje mee met de tijd... En om acht uur fietst hij al samen met zijn vriend naar school... De school begint om tien over half negen... Omgerekend veertig minuten voor vijftien minuten fietstijd... Gelukkig waren hij en zijn vriend voor het eerst te laat, dus werd ik deze keer niet gebeld door school...

Toen ik gister er bij hem nog eens op terugkwam met de vraag, hoe hij deze week zelf kan regelen dat hij op tijd op school komt, was zijn antwoord opnieuw... Digitaal klokkijken...? Dat is véél te moeilijk... Dat kan ik niet.. Dat leer ik nooit... Voor mij reden om aan de slag te gaan en hem de ervaring te gunnen dat het via zijn manier van leren net moeilijk is... Ik had drie kwartier in de middag ingepland, nadat hij van het buitenspelen weer thuiskwam... Hoop gemopper dat het hem toch niet zou lukken en mijn aanbod aan hem om te laten zien dat hij het wèl kan... 

Het analoge klokkijken gaat hem al enkele jaren goed af met ouderwets horloge en twee wijzers... Dat kreeg ik dan ook meteen terug, want bij het zien van de klok kwam de weerstand... Dat kan ik allang... Moet ik dat weer helemaal opnieuw? Ik kan alleen niet klokkijken zonder mijn horloge... Heb hem kunnen uitleggen dat allebei nodig is voor zijn manier van klok leren kijken... De klok met zijn "magische moment" bij de drie, waar de grote wijzer van het ene uur overgaat in het volgende uur.. Bijvoorbeeld van kwart over acht naar tien minuten voor half negen... Dat wekte uiteindelijk zijn interesse... En binnen een half uur zag ook hij de verbinding tussen de klok en de digitale tijd op zijn telefoon... Afgesloten met de digitale tijd tussen zijn weggaan naar school en het begin van de les...  Met dank aan de visuele manier van de ikleeranders-methodiek...

Vanochtend aan het ontbijt keek hij naar de wijzers op de klok in de huiskamer... zes uur en vijfenvijftig minuten... het is vijf voor zeven... Ik gaf hem een highfive... Hij gaf mij een big smile met twee pretogen... Waarmee hij me laat weten dat hij het begrepen heeft...

Wachten in de jeugdhulpverlening? Een bevalling...

Een bevalling... zo zou ik het willen noemen... Vanaf 24 maart dit jaar de eindevaluatie bij GGz-instelling A en op 23 december a.s. het psychiatrisch onderzoek bij GGz-instelling B... Voor de diagnose... zodat er een basis ligt voor de door school dringend gewenste medicatietrial voor zijn ADHD-kenmerken... Negen maanden verder... van maart naar december... een kind zou voldragen zijn... Klaar voor de bevalling...

Op 24 maart dit jaar een eindevaluatiegesprek... Omdat we als pleeggezin bij Therapeutische Gezins Verpleging van GGz instelling A klaar waren... Overdracht naar de reguliere pleegzorg... Gezinsvoogd bij Bureau Jeugdzorg.. Op zoek naar een andere GGz-instelling voor de door school dringend gewenste medicatietrial..

Eén dag later gebeld met GGz-instelling B... Omdat ze alles in huis hadden.. Psychiater.. Traumaverwerkingstherapie... Samenwerkingsverband met reguliere pleegzorg... Drie jaar geleden psychologische onderzoek uitgevoerd van pleegzoon... Begeleiding boden bij bezoekregeling in die zelfde tijd... En bovenal.. Geen wachtlijst... We konden meteen instromen...

Had ik maar... Ja, had ik maar niet gewacht op de gezinsvoogd die toen drie weken op vakantie was... Alles netjes gemaild aan voogd en wachten... Wachten waarop? Op de verwijzingsbrief van GGz-instelling A... Het werd april... Het werd mei... Het werd juni...

In juli gebeld door GGz-instelling B... Of ik dossierstukken kon aanleveren, want de voogd was op vakantie en de intake-functionaris vond het zonde van de tijd om te wachten tot terugkomst van voogd... Daarom ons schaduwdossier gebracht, zodat de molen snel door kon draaien...

Medio september... Gesprek met intake-functionaris en gezinsvoogd... Herhaling van zetten die bij GGz-instelling A waren gepasseerd... Medio oktober... Gesprek met psychiater in opleiding... Herhaling van zetten die tijdens geprek et intake-functionaris waren gepasseerd... Begin november... Uitnodiging voor gesprek en onderzoek met psychiater in opleiding en de senior psychiater... Eerste mogelijkheid... 23 december a.s.

Negen maanden verder... En school wacht.. en wacht... en doet tot die tijd niets extra's... Alhoewel er een mooi rugzakje cluster 4 al jaren ligt te blinken... Om gebruikt te worden... Zometeen is het niet meer nodig... Kan het door pleegzoon ongebruikte rugzakje terug in de pot met algemene middelen... En tot die tijd begeleiden we hem enkele keren per week op een voor hem passende manier van lesaanbod... Je mag het Remedial Teaching noemen... Ik zou het ouderbetrokkenheid willen noemen... In afwachting van een zware bevalling...

Wie zoet is, krijgt lekkers...

Geloof in Sinterklaas...
Nog geen dag thuis van een weekje Griekenland... en de wintertijd deed al zijn intrede... Omdat we de dag ervoor al één uur teruggezet hadden, was het zondagochtend half zeven dat ik beneden zat... Klaarwakker .. Uitgeslapen... Om acht uur kwam zoonlief beneden... Of hij TV mocht kijken... Na de gebruikelijke keuzeronde (hij mag een uurtje per dag kijken), koos hij voor die zondagochtend... En dat was voor hem een schot in de roos... Hij reageerde super enthousiast... Want wie was er op TV? Sinterklaas en zijn Zwarte Pieten... In mijn beleving, nog nagenietend van de zonnige vakantie, veel te vroeg... Maar niet voor hem... Als het aan hem lag, bleef Sinterklaas het hele jaar in dit kikkerlandje...

Schminken...
Waarom zo enthousiast? Hij is tenslotte al op weg naar de elf... En nog heilig gelovend... Heb hem die vraag dan ook gesteld... Waarom? Omdat ik het zo leuk vind om Zwarte Piet te zijn... Dan kan ik snoep uitdelen aan andere kinderen... Mag ik me dit jaar ook schminken? Dat schminken heb ik tot nu toe niet toegestaan... Zonder schmink is hij donkerder dan de Pieten op TV... Zijn roots liggen namelijk in Ghana... Vorig jaar kreeg ik een compliment dat hij zo mooi geschminkt was... Hoe ik dat gedaan had... Nou gewoon, antwoordde ik.. met Nivea...

Kindertolk...
Terug naar afgelopen zondagochtend... Hij keek TV en ik zat achter de laptop voor wat getwitter... Ook over het geloven in Sint en Piet... en zijn antwoord over het leuk vinden van Zwarte Piet zijn.. Eén reactie heeft me toch wel aan het denken gezet... Een waardevolle reactie van @WakingSenses... een kindertolk...
De kindertolk vroeg of ik mijzelf in zijn antwoord herkende... Dat het erop leek dat hij niet klaar is voordat hij de 'donkere kant' in het licht heeft gezet! En dat hij dat het liefst doet met liefde (snoep uitdelen)... Als ik die boodschap van hem zou (h)erkennen (positief of negatief), zou ik weten dat het over mij gaat... Bijvoorbeeld door mijzelf de vraag te stellen of ik zelf pas klaar (compleet) ben als de (donkere) stukjes bij mij van binnen een gezicht krijgen/gezien mogen worden... Gewoon als letterlijke vertaling van wat hij zei en misschien mij zou willen vertellen...

Eigen situatie...
Dat ze daarmee toch aardig dichtbij kwam, besefte ik later... Zoetigheid, suiker, liefde... Dat mijn overgrootmoeder, oma en moeder ouderdomsdiabetes hebben... Dat ik me ooit heb voorgenomen om die lijn niet door te zetten... Dat ik via de Zin van Ziekzijn begreep dat diabetes uitgelegd kan worden als een behoefte aan zoet (liefde) en een onvermogen om liefde door te geven (uit te delen)... Mijn gedachten gaan verder.. Naar ontbreken van basisveiligheid... bij pleegzoon, maar diep van binnen ook bij mij... naar zijn reden van Zwarte Piet zijn... om snoep uit te delen... Snoep, suiker, liefde.... En dat ik ooit op mijn werk als de onbekende chocoladeletters uitdeelde aan collega's, inclusief rijmend gedicht... In dat licht krijgt het "wie zoet is, krijgt lekkers..." een voor mij hele andere, waardevolle betekenis... Dank je wel pleegzoon... dank je wel @WakingSenses...