Met de auto naar school omdat het regent...?

Vanochtend kwart voor zeven... Een flinke regenbui... Ik klik op buienradar en zie dat tot negen uur één grote regenzone boven het midden van het land blijft hangen... Twijfel... Zal ik wel of niet met de fiets naar het zwembad gaan... Zodat manlief de auto heeft, in geval het heel hard zou regenen wanneer zoonlief naar school gaat om acht uur... 'k Heb namelijk met zoonlief te doen, waneer hij helemaal doorweekt op school aan zou komen... En voor mij maakt het niet uit... Ik ga toch zwemmen...

Uiteindelijk toch met de auto naat het zwembad gegaan... Mooie combinatie met de boodschappen op een rustig moment en de aanschaf van de jaarlijkse kerstboom... Eenmaal thuisgekomen vroeg ik aan manlief hoe het was gegaan vanochtend naar school... Niks aan de hand... Hij wilde zijn regenbroek niet eens aan...

Opgelucht haal ik adem, beseffend dat ik hem liever had gebracht... En tegelijkertijd het besef dat ik hem daarmee niet help... Stel je voor dat hij weersafhankelijk door mij naar school gebracht zou worden met de auto.. Daar help ik hem niet mee... Het enige wat ik hem dan meegeef is het te vaak en te gemakkelijk inzetten van de auto voor korte stukjes... Daar help ik ook de aarde en het klimaat niet mee...

Dus mijn keuze vanochtend was goed... Bijdragen aan een betere wereld doorgeven aan mijn kind... En input voor een mooi gesprek straks met zoonlief over de keuze voor het fietsen naar school in plaats van de auto... Juist die bewustwording aan hem doorgeven, omdat andere kinderen volgens hem altijd met de auto worden gebracht...

Buitenspelen is niet leuk...

Het was me al eerder opgevallen... Sinds de zomervakantie... Als het aan hem lag, bleef hij binnen of in de tuin... Jeugdland? Geen zin in... Buitenspelen? Niet leuk.. Er is toch niemand buiten... En daar kan ik hem niet helemaal ongelijk in geven... In onze buurt wonen voornamelijk gezinnen met kinderen in twee leeftijdsgroepen.... De pubers vanaf circa veertien jaar en de peuters tot vier jaar... Tja, dan valt hij er met zijn tien jaar precies tussenin... Te groot voor een servet en te klein voor een tafellaken, zou mijn oma gezegd hebben...

Dus vanaf de zomer heb ik plan B ingesteld... Als het niet vanzelf gaat, dan toch een lichte drang inzetten... Een keertje weer mee naar Jeugdland, om dan ter plekke te laten ontdekken dat het hardstikke leuk is met al die zomeractiviteiten... Of  in ieder geval de plicht om even een rondje buiten te lopen of fietsen, ook al denkt hij dat er niemand is... Om dan vervolgens een paar uur later thuis te komen, omdat die of die er ook was...

Zo ook vanochtend... Na een week van veel regen en storm een mooie bijna winterse dag met zelfs een kleine zonnestraal...  Na het ontbijt en nog een uurtje rondlopen in zijn pyama, ging hij naar boven om te douchen en aan te kleden... Er werd aangeklopt... Zijn vriend van twee straten verderop... Of zoonlief komt buitenspelen... Ik roep naar boven, en het eerste wat zoonlief bedacht was een spel op de Wii... Zijn vriend vond dat een spel altijd nog kon en wilde naar buiten... Na wat te hebben gedronken en gegeten, gingen ze, na wat getreuzel van  zoonlief, alsnog naar buiten... Op de fiets... Om drie uur even thuis melden, zei ik nog... Dan al?

Een half uur later... er wordt geklopt... Zoonlief alweer terug... Zonder vriend... Het is koud en mijn vriend wil toch binnen spelen... Is nu naar een andere vriendje toe... Op mijn vraag waarom niet bij zijn vriend thuis, kreeg ik te horen dat er bij zijn vriend niemand thuis is en dat er daarom niemand mee mag... En waarom niet bij ons dan? Omdat ik hier niet binnen mag spelen... Heb hem teruggegeven dat zijn vriend voorstelde om buiten te spelen...

Zoonlief is niet blij...  Gaat naar boven... Komt weer terug... Tijd voor wat anders... Tijd voor samen...Tijd voor de warmte van het nest... Omdat hij dat in zijn eerste vijf levensjaren heeft gemist... En gewoon omdat het de donkere dagen voor Kerst zijn...