Ben erg blij met zijn nieuwe meester... Want vanaf dag één had ik al een gesprekje met meester over de invulling van ouderbetrokkenheid vanuit de driehoek school-kind-ouder gedachte... Wetende dat meester niet van emails houdt, maar dat ik hem altijd kan bellen... Zoonlief is wat minder blij, want hij vindt meester wel erg streng... ze moeten nu veel meer werken... De eerste vier schoolweken zijn goed gegaan samen... Inclusief het onder de dagelijkse norm van vijf kruisjes blijven... Inclusief een eerste algemene ouderavond met ons als ouders... Uitleg over de indeling van de schooldag... Uitleg over het waarom van het harde werken, omdat de kinderen in zijn klas het cognitief aankunnen, even los van gedragsproblematiek... En gelukkig uitleg over meester's kruisjes-systeem... Bij vijf kruisjes op een dag moet je nablijven... om even de klas te vegen... of iets op te ruimen...
Vier weken lang is het goed gegaan... Tot afgelopen vrijdag... Ik word om vijf over drie gebeld... door zoonlief... Ik ben nog op school en ik mag eigenlijk niet bellen, maar... ik moet een kwartier nablijven... dan hoef je je niet ongerust te maken... Terwijl hij naar huis fietste, heb ik meester gebeld... Om alvast meester's kant van het verhaal uit eerste hand te horen... En gewoon, omdat ik maandag na het weekend te laat vind... Meester gaf aan dat vlak voor het einde van de les zoonlief hard door meester's weekafsluiting zong: Bob de Bouwer, onderbroeken vouwen... Hij mocht van meester een kwartier lang Bob de Bouwer gaan zingen in het keukentje naast de klas... Meester wilde zoonlief even laten schrikken... Het was helemaal niet de bedoeling om hem een kwartier te laten nablijven... Zoonlief had dat wel zo gehoord en daarom mij gebeld... Afgesproken dat ik verwacht dat bij kwartier na blijven, meester mij belt.. en dat dan ook tegen zoonlief zegt... 's Avonds op de bank vroeg ik hem naar het waarom van Bob de Bouwer... Nou gewoon, ik zag iemand met een fietssleutel van Bob de Bouwer...
Gistermiddag... Zoonlief komt rond half vier thuis... Moest nablijven... Ik heb de hele dag door de lessen heengepraat en het ligt helemaal aan mijzelf... Op mijn vraag hoe het met de kruisjes zat... Nee, ik had niet vijf kruisjes... Toch moest ik nablijven... Omdat ik te druk was en er steeds doorheen praatte... Maar het ligt ècht aan mezelf... Omdat hij het niet snapte, en ik het ook niet snapte na de uitleg in de eerste algemene ouderavond, heb ik gezegd dat ik naar school zal bellen om te horen waarom... Helaas waren alle interne lijnen bezet en lukte het niet om door te verbinde naar meester... Automatisch vroeg ik zijn email, die ik kreeg... Om te mailen dat ik graag kort wil horen wat er gebeurd is.. en om aan te geven dat zoonlief het niet snapt en dat ik het ook niet snap... Wetende dat communicatie via de email niet meester's ding... En dat bleek ook uit meester's antwoord per mail...
Vanochtend... Aan de onbijttafel... School is niet leuk... Ik heb buikpijn... Als een half verstaander vraag ik door... Waarom niet leuk? Wat is er anders dan de eerste vier weken.. Waar het zo goed ging op school... Rekenen... het is zo moeilijk... Ik snap het niet... Mag niet aan de meester vragen... en ook niet aan andere kinderen... Ik moet alles zelf doen... Aangegeven wat meester ons vertelde op de ouderavond... Dat hij een bordje heeft met rood/groen voor vragen aan de meester... Dat kinderen elkaar mogen helpen... Aangegeven dat ik blij ben dat hij mij dit vertelt... zodat we samen met meester kunnen kijken wat er nodig is om extra uitleg te krijgen... en dat school er juist is om die uitleg en hulp aan kinderen te geven...
En daarom vanochtend weer gebeld met school... wetende dat het spitsuur is, maar meester heeft aangegeven dat ik hem altijd kan bellen... De verbinding werd gelegd... Nee, meester wil geen afspraak maken n.a.v. gistermiddag... Vond dat ik te veel druk legde op het kind... Dat de dingen teveel worden uitvergroot... En ja, daar moest ik hem gelijk ingeven... Vanuit een mail kan je dat zo interpreteren... Maar dat is niet de bedoeling... Daarom graag een kort gesprekje... Als verbindingsofficier voor zoonlief... In de driehoek school-kind-ouder... Omdat zoonlief een aantal dingen niet snapt met de kruisjes en het nablijven...
's Ochtends vroeg bellen voordat school begint, is een ongelukkig moment om door te praten... Gelukkig mag ik weer bellen... Vanmiddag na schooltijd... Ik hoop dat de interne lijnen niet bezet zijn... Dan zal ik aan meester ook vertellen over het vragen stellen tijdens rekenen... Hoop niet dat dit te uitvergroot is, waarmee ik teveel druk leg op mijn kind... In mijn beleving is het informatie vanuit het kind zelf... wat hij niet aan meester vertelt... Omdat hij nog niet het vertrouwen heeft kunnen opbouwen met meester in vier weken tijd... Het vertrouwen dat hij in inmiddels vijf jaar gelukkig wel heeft opgebouwd met ons als pleegouders... Daarom zo belangrijk: verbindingsofficier zijn naar school... voor mijn kind... Zodat hij straks ook meester kan gaan vertrouwen... en ik een stapje terug kan doen...
Heb ik nu het beeld gecreëerd een lastige ouder te zijn? Of hebben we het hier over communicatie, waarin verschillende beelden van hetzelfde leiden tot verwarring en onbegrip? Misschien handig om daarover met elkaar het gesprek aan te gaan... En dan niet aan de telefoon... Maar heel menselijk in een gesprek face-to-face... Dat is toch niet teveel gevraagd voor mijn kind? Toch? Of...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten