Eén keer per jaar Dag van de Baas...

Gisteren was het de dag van de baas voor zoonlief... Eén dag per jaar alle vrijheid... Op bevrijdingsdag... Hij mag dan bepalen wat te doen, te eten, hoe laat naar bed... Uiteraard binnen een kader waar veiligheid voor hem en zijn omgeving voorop staat... Het bijzondere aan die dag was dat wij en hij als vanzelf in een 'gedrags' rolwisseling stapten... Hij als spiegel voor ons en wij voor hem... En niet te vergeten... Het was zijn idee... Eigen wijsheid van het kind, door volwassenen ten uitvoer gebracht... Een sleuteltje voor  passend onderwijs?

Het bracht ook de nodige humor... Zo kreeg manlief straf: twee minuten op de rode stoel... Maar dan wel met telefoon.. En binnen enkele seconden werd de straf verlaagd naar één minuut... Een kind met een groot hart...   En als 'baas' nam hij drie keer muësli, wat uiteindelijk minder was dan zijn normale twee keer... Ook ruimde hij uiteindelijk meer spullen van de ontbijttafel op dan gewoonlijk... Zo bleek een stuk opvoeding er al goed in te zitten en dat eruitkwam door het geven van zijn eigen verantwoordelijkheid...

's Ochtends zat zoonlief voor de televisie... Toen ik hem vroeg om ook tv te mogen zien, gaf hij me terug dat ik één ding tegelijk mocht doen... Ik was immers aan het twitteren op mijn telefoon.... Na een uur ging de televisie uit... Om vervolgens achter de computer te kruipen... Even kijken wat er op het werk is gebeurd... Want ik ben de baas... Op zijn vraag aan mij of hij de chips van zijn vader mocht opmaken, gaf ik terug dat hij de baas was... En een Oh ja.... Jippie... En ik ga ook de chocolade sigaretten roken... volgde enthousiast...

Op mijn vraag of we nog wat gingen doen die dag, gaf hij aan dat ik uiterlijk om twaalf uur moest douchen... Toen ik de voorzet gaf dat hij de baas was en dat we dus ook helemaal niets hoeven te doen, begon hij te stralen en koos ervoor om de hele dag in pyama rond te lopen en zijn we nergens heen gegaan... Een signaal dat hij meer rust wil in zijn dagelijkse leventje? Dat hij gevoelsmatig teveel moet van ons en school? Een spiegel om eens goed in te kijken...

Met de lunch koos hij voor wentelteefjes, die hij voor ons maakte... In zijn pyama... En ik moest de tafel dekken... Een voorschot op het tijdstip van naar bed gaan volgde...Hij gaf aan dat ik tot tien uur op mocht blijven die avond... En dat hij een half uurtje na ons gaat... Uiteindelijk lag ik om kwart voor twaalf op bed en hij om twaalf uur... Want toen was het einde van de dag van de baas...

's Middags vroeg hij in zijn pyama vanachter de computer: Wil je... Oh nee... Ik wil dat je chocola, koekjes en chips haalt bij de winkel... En weer wat later: Mag ik wat lekkers? Huh, reageerde ik.. Jij bent toch de baas...? Oh ja, vergeten... Ik vind het leuk om de baas te zijn.... En daar ging-ie weer achter de computer... Ter illustratie: alle andere dagen is er een maximum gesteld van anderhalf uur aan schermpjestijd voor PSP, tv, computer en telefoon samen... Uitzonderingen daargelaten...

's Avonds aten we roti met surinaamse nasi... Zijn lievelingseten... Na het eten ging hij opnieuw achter de televisie... Tekenfilms kijken... En toen kwam ik mezelf even goed tegen... We hebben één televisie in huis en door het tekenfilmgeluid lukte het niet om iets anders te doen beneden... Dus koos ik ervoor om naar de slaapkamer te gaan... Voor een wat rustigere omgeving... Na enkele minuten kwam zoonlief me halen... Hij vond het gezelliger dat ik toch ook beneden zou zijn... Hij gaf aan dat de tekenfilms vervangen zijn door het vijf mei concert in Amsterdam... En dat er daarna Paul de Leeuw was... En zo sluiten we met zijn drieën en een zak chips de avond af... Op een kwartier na, omdat wij eerder dan hij naar bed moesten... Toen we in bed lagen, kwam hij om twaalf uur naar zolder om ons wel te rusten te wensen en ging daarna zelf slapen... Moe en voldaan van het baas zijn op de Dag van de Baas...

En wij als verzorgers hebben veel gelachen en vooral veel geleerd.... Van hem...  Dat hij zijn eigen verantwoordelijkheid kan nemen... Dat hij een snoeperd is... En eigenlijk helemaal niet zovaak de deur uit wil... Dat het gewoon goed en gezellig is wanneer we met zijn drieën met wat lekkers erbij samen een tv-programma kijken... Anderen zouden het cocooning noemen... Kleine kanttekening: de dag was niet onder invloed van medicatie, want die slikt hij alleen op school...