Zijn boosheid smolt, toen ik in het moment contact maakte...

Vanochtend tijdens het ontbijt... Ik gaf hem zijn brood om te smeren en zijn trommel om te vullen... Dat was tegen het zere been, want ik had gister toch zijn broodtrommel klaargemaakt? Klopt, gister was gister en nu is er een nieuw moment... Hij had de verwachting dat ik het vandaag weer zou doen... Nee dus... Een reden voor hem om flink boos te worden...

Nu wil hij zo snel mogelijk als groot worden beschouwd en ver voor de zomervakantie had hij bedacht dat hij zelf zijn brood ging smeren voor school, zodat hij wist wat er als beleg op kwam... Prima idee, vond ik toen... En dat gaf ik hem vanochtend ter herinnering aan... En ook dat het goed was dat er nu een andere keuze gemaakt kon worden, met de consequentie dat hij dan minder zelfstandig is op weg naar volwassenheid... En als hij minder groot wil zijn, dat dan bijvoorbeeld het tijdstip van naar bed gaan ook omlaag kan worden bijgesteld... De consequentie van een eigen keuze... Waarop nog meer boosheid tevoorschijn kwam... Hij had dus vanochtend zelf een keuze: smeren of laten smeren... Uiteindelijk heeft hij behoorlijk mokkend zijn brood zelf gesmeerd en zijn broodtrommel zelf ingepakt...

Vlak voor het naar school gaan, pakte hij zijn tas in en deed zijn schoenen aan... Snuivend en boos.... Hij wilde zo naar buiten zonder iets te zeggen... Ik stond toevallig bij de deuropening omdat ik het tafelkleed uitklopte en ging niet opzij... In de hoek van de bijkeuken bleef hij staan wachten... Nog steeds behoorlijk boos... Opnieuw legde ik zijn keuzes voor... En de consequenties... Tot twee keer toe bleek dat hij mij niet begreep... Door die observatie letterlijk te benoemen naar hem toe, gebeurde er iets... Hij werd rustiger... Daardoor kon hij werkelijk horen wat ik zei... En hij hoorde dat ik van hem hield, en daarom niet wilde dat hij zo boos op de fiets naar buiten ging... Dat ik niet wil dat hem wat zou overkomen in zijn boosheid... Het kwam binnen... De boosheid smolt... Er was ruimte voor contact... Geen kus, maar wel een kleine high-five met onze pinken... En eenmaal buiten, toen hij samen met zijn vriend wegreed, keek hij nog even om... Om te zwaaien...