Vandaag kwam onze pleegzorgbegeleidster langs.... Om bij te praten over de afgelopen zes weken.... Of er nog onderwerpen zijn waar we tegenaan lopen als pleegouders... Eigenlijk was ze wel benieuwd naar de medicatietrial voor zijn ADHD-kenmerken van afgelopen drie weken... Maar daar weten we 6 maart a.s. pas meer over... Omdat dan bekend wordt gemaakt in welke week welke concentratie methylfenidaat (Ritalin), inclusief de placebo, is gegeven...
Ik had wel een ander punt ter bespreking, namelijk de het kruisjessysteem van meester... Ik vind het zorgelijk voor onze pleegzoon dat veelvuldig zijn naam op het digi-bord komt te staan met daarachter nul tot vijf kruisjes... Bij vijf kruisjes is het bingo.. Dan mag hij nablijven... Om te vegen en om na te praten wat er die dag aan de hand was... Over door de les heen praten, niet luisteren of over druk zijn... Het heeft voor mij de vorm van aan de schandpaal nagelen ten opzichte van de hele klas...
Het is zelfs zo dat zoonlief in aantal kruisjes antwoordt, wanneer ik hem vraag hoe het op school is geweest... En elke keer zeg ik hem, dat ik graag wil horen wat hij beleefd heeft... Of dat er leuke of minder leuke dingen zijn gebeurd... Dat het mij niet om de kruisjes gaat... Gewoon, omdat hij is wie hij is... En dat dat goed is...
Afgelopen vrijdagmiddag na de laatste dag van de medicatietrial met Ritalin, kreeg hij een dik compliment van meester omdat hij zo rustig was... En omdat andere kinderen uit zijn klas hem complimenten gaven dat hij zo rustig was... Toen hij naar huis ging, bleef ik nog even napraten met meester... Ook om aan te kondigen dat ik in het tienminuten-gesprek komende week het wil hebben over het kruisjessysteem van meester... Dat ik mij zorgen maak, omdat daarmee het ongewenste gedrag van zoonlief zo publiekelijk wordt benadrukt... En om aan te geven dat wij als pleegouders via de Bascule een half jaar zijn getraind in negeren van ongewenst gedrag en benoemen, inclusief complimeteren, van gewenst gedrag en in het neutraal benoemen van wat zoonlief doet in het hier en nu... Dat we daarmee zijn drukke gedrag en het niet luisteren konden sturen... A la minuut...
Meester gaf aan dat hij begreep hoe dat voor onze zoon werkt, maar dat we dan op zoek zullen moeten gaan naar individueel onderwijs... Meester heeft namelijk een groep van vijftien SBO-leerlingen... Ja, er zijn in zijn klas méér leerlingen die baat hebben bij de passende benadering van onze zoon... Maar een aantal leerlingen heeft ook baat bij het kruisjessysteem... Dus houdt meester vast aan zijn kruisjessysteem... Ook om zelf te kunnen zien hoe de leerlingen in de loop van het jaar zich gedragen en ontwikkelen... Geen discussie mogelijk...
Vanochtend ging zoonlief weer naar school... De eerste week na de medicatietrial... Zonder pilletje dus... En wat een reactie vanochtend: Geen pilletje? Dan krijg ik veel kruisjes en moet ik vast nablijven... Wat een effect op een faalangstig kind met lage eigenwaarde...Het effect van een opmerking van meester enkele maanden terug, die toen tegen zoonlief zei ... Straks krijg je een pilletje... Tegen je drukte... Daar word je rustig van... Een meester die op de stoel van de psychiater voor zijn beurt sprak... Een meester die al twintig jaar ervaring heeft met zulke drukke kinderen...
Ik had wel een ander punt ter bespreking, namelijk de het kruisjessysteem van meester... Ik vind het zorgelijk voor onze pleegzoon dat veelvuldig zijn naam op het digi-bord komt te staan met daarachter nul tot vijf kruisjes... Bij vijf kruisjes is het bingo.. Dan mag hij nablijven... Om te vegen en om na te praten wat er die dag aan de hand was... Over door de les heen praten, niet luisteren of over druk zijn... Het heeft voor mij de vorm van aan de schandpaal nagelen ten opzichte van de hele klas...
Het is zelfs zo dat zoonlief in aantal kruisjes antwoordt, wanneer ik hem vraag hoe het op school is geweest... En elke keer zeg ik hem, dat ik graag wil horen wat hij beleefd heeft... Of dat er leuke of minder leuke dingen zijn gebeurd... Dat het mij niet om de kruisjes gaat... Gewoon, omdat hij is wie hij is... En dat dat goed is...
Afgelopen vrijdagmiddag na de laatste dag van de medicatietrial met Ritalin, kreeg hij een dik compliment van meester omdat hij zo rustig was... En omdat andere kinderen uit zijn klas hem complimenten gaven dat hij zo rustig was... Toen hij naar huis ging, bleef ik nog even napraten met meester... Ook om aan te kondigen dat ik in het tienminuten-gesprek komende week het wil hebben over het kruisjessysteem van meester... Dat ik mij zorgen maak, omdat daarmee het ongewenste gedrag van zoonlief zo publiekelijk wordt benadrukt... En om aan te geven dat wij als pleegouders via de Bascule een half jaar zijn getraind in negeren van ongewenst gedrag en benoemen, inclusief complimeteren, van gewenst gedrag en in het neutraal benoemen van wat zoonlief doet in het hier en nu... Dat we daarmee zijn drukke gedrag en het niet luisteren konden sturen... A la minuut...
Meester gaf aan dat hij begreep hoe dat voor onze zoon werkt, maar dat we dan op zoek zullen moeten gaan naar individueel onderwijs... Meester heeft namelijk een groep van vijftien SBO-leerlingen... Ja, er zijn in zijn klas méér leerlingen die baat hebben bij de passende benadering van onze zoon... Maar een aantal leerlingen heeft ook baat bij het kruisjessysteem... Dus houdt meester vast aan zijn kruisjessysteem... Ook om zelf te kunnen zien hoe de leerlingen in de loop van het jaar zich gedragen en ontwikkelen... Geen discussie mogelijk...
Vanochtend ging zoonlief weer naar school... De eerste week na de medicatietrial... Zonder pilletje dus... En wat een reactie vanochtend: Geen pilletje? Dan krijg ik veel kruisjes en moet ik vast nablijven... Wat een effect op een faalangstig kind met lage eigenwaarde...Het effect van een opmerking van meester enkele maanden terug, die toen tegen zoonlief zei ... Straks krijg je een pilletje... Tegen je drukte... Daar word je rustig van... Een meester die op de stoel van de psychiater voor zijn beurt sprak... Een meester die al twintig jaar ervaring heeft met zulke drukke kinderen...
Moet er een beetje om lachen, om de meester dan.. Mooie tussenstap (als de meester niet een PBS-mindset heeft) naar jouw einddoel zou kunnen zijn dat je de kruisjes kan terug verdienen, kan de meester ook direct belonen ;) Op het digibord kan ook op papier, niet klassikaal zichtbaar en het kind is zelf verantwoordelijk. Non-verbale signalen afspreken, dan krijgt niet iedereen het mee en is het zo het leerproces van het kind. Of je gooit het over de PBS-boeg en je laat leerlingen de dagdelen voor, tussen en na de pauze stickers verdienen, belonen met die hap!
BeantwoordenVerwijderenJa, het meest ideale is het negeren van 'negatief' gedrag (tenzij het een functie heeft). Een positieve, veilige en vertrouwde omgeving is stap 1. Stap 2 is het mogen zijn van iedereen, soms hoort onrust erbij en je kan als leerkracht niet alles (willen) controleren..
Ik hoop op een goede afloop!