Vergrijzing niet de oorzaak van kostenstijging zorg. Pakt de cliënt het op?

Afgelopen week  kwam bijgaande link voorbij, waarin wordt aangegeven dat de vergrijzing niet de oorzaak is van de kostenstijging in de zorg...  http://www.nu.nl/economie/2780242/vergrijzing-niet-oorzaak-kostenstijging-zorg.html. Dat klinkt mooi, want dan kunnen we de kosten omlaag brengen... Zorgkantoren willen vast weten wat de cliëntenervaringen zijn over de effectiviteit van de door de zorgaanbieders verleende zorg... Om dan te kunnen bepalen of de geboden zorg effectief is voor de client... Zodat uiteindelijk niet effectieve zorg gewoon niet meer wordt ingekocht...

Of is dat te simpel gedacht vanuit de bril van de cliënt? We hebben het tegenwoordig onze mond vol met eigen regie en eigenkracht van cliënten... Maar wat betekent dat heel concreet? Zodat we niet opnieuw in de valkuil van papieren woorden verzanden... Ik kan daar deels invulling aangeven vanuit mijn werkervaring vanuit de geestelijke gezondheidszorg en jeugdhulpverlening... Wellicht is er voor de somatische zorg een parallelle verbinding te leggen...

Allereerst, wat vinden organisaties belangrijk... Ik lees dan woorden als:

- doelmatig, doeltreffend & doordacht,

- midden in de maatschappij,

- dichtbij & gastvrij,

- uitdagend & betrouwbaar,

- deskundig & vernieuwend,

- betrokken & veilig,

- verantwoordelijk.

En wat vinden cliënten nu belangrijk?

- aansluiting zoeken in de keten,

- inzet van eigenkracht van de cliënten

- inzet van de omgeving en familieleden bij de te verlenen zorg,

- ouders/verzorgers van kinderen werkelijk horen,

- werkgevers en scholen nemen adviezen vanuit de zorg over,

- werken met maatjes (vrijwilligers) in plaats van bezoek aan een psycholoog,

- vanaf de intake al werken aan maatschappelijk herstel, inclusief het opstellen van een sociaal profiel als begin van het herstelplan,

- de eigen kracht van de client benutten in plaats van vasthouden aan het vaste aanbod van een organisatie.

Samengevat: aan welke zorg heeft de cliënt behoefte? Wat is de inbreng vanuit de omgeving van de client? Hoe gaat de organisatie die vraag faciliteren vanuit hun expertise? En als de organisatie dat niet kan bieden, naar wie kan de cliënt dan toe voor de gewenste zorg?

Hele concrete voorbeelden:

- ouderen in de GGz... Zijn ze werkelijk depressief en vragen ze om een pilletje, of is er eerder behoefte aan een luisterend oor... Gewoon, omdat er gerouwd wordt door verlies van een partner...

- Hoe zouden ouderen in het verzorgingshuis reageren, wanneer er een groep kinderen vanuit de peuterspeelzaal op bezoek komt?

- Hoe zat het ook al weer met inzet van huisdieren in de GGz...
- En die client die zwaar depressief is geworden van tijdelijke schulden door echtschijding... Opnemen of eerste werken aan schuldsanering?
- En waren er wellicht minder thuiszitters wanneer school het advies vanuit de jeugd-GGz hadden opgepakt?

Hoe simpel kan het zijn? Gewoon door die zorg te verlenen, zoals je het zelf ook zou wensen voor jezelf, je ouders of je eigen kind... Toch? Of...