Kerstvakantie... Tijd voor een weekje logeren van onze pleegzoon bij mijn ouders thuis... Een bekende omgeving voor hem... Nodig voor een veilige omgeving, zodat hij niet hyper wordt uit onveiligheid... En een spaarzame kans om samen met manlief even bij te tanken zonder kind om ons heen, zoals de periode tot ruim vijf jaar geleden...
Het is elke keer weer mooi om te zien hoe mijn ouders hem als hun kleinkind hebben omarmd en opgenomen... Ook al krijgen ze veel vragen van anderen, omdat het zo zichtbaar is dat hij andere genen heeft.... Ghanese genen... Hij is hun enige rondlopende kleinkind... En een teleurgestelde jongen als we hem op komen halen.... Omdat-ie nog niet weg wil...Volledig in de watten gelegd en alle aandacht gekregen van mijn ouders...
Mijn vader lukt het tot nu toe elke keer weer om bij zoonlief iets aan te boren en hem een gevoel van trotsheid mee te geven... Zijn eigenwaarde te vergroten... Zijn zelfvertrouwen op te krikken... Afgelopen zomer bracht hij hem de kunst van het potloodtekenen bij... En deze keer leerde hij hem de spelregels van het schaken... En dat zoonlief het schaken leuk vond, hebben we geweten... We waren nog geen vijf minuten binnen op de dag dat we hem op kwamen halen, of we moesten toekijken hoe hij kon schaken... Op een schaakbord met schaakstukken van gemaakt van Roemeens houtsnijwerk... Je hoorde hem denken... De paardesprong keurig uitgeteld per drie stapjes... Hij glom... Hij was trots...
Ik kijk naar mijn vader... Ik ben trots op hem... Als voormalig onderwijzer ruim veertig jaar voor de klas gestaan... Gewerkt in het praktijkonderwijs... Ik realiseer me opeens dat het hem als leerkracht dus lukte om bij elk kind dat gevoel van trotsheid boven tafel te krijgen... Is dat wat er eigenlijk met passend onderwijs wordt bedoeld? Ontsteek de passie in het kind? Vergroot eigenwaarde en zelfvertrouwen? Zou het zo simpel kunnen zijn?
Weer terug naar het schaken... Gister de kast met spelletjes opgeruimd... Een schaakspel kwam te voorschijn... En nu ben ik aan de beurt... Elke avond een spelletje schaak met zoonlief... Met vallen en opstaan... Met doorkijkjes naar de gevolgen van zijn gekozen zetten... Toeziend dat hij snel leert en strategieën oppikt... Om vanavond te ontdekken dat hij mij met met toren en paard schaakmat zet...
Volgende week maandag naar school... Zoonlief zal aan meester vragen of hij op school schaakles mag krijgen... Omdat hij schaken leuk vindt... En omdat mijn vader hem dat vroeg... Ik ben heel benieuwd wat meester gaat zeggen... Of het past binnen het onderwijsprogramma op een SBO school... In ieder geval zal ik zoonlief blijven uitdagen met een partijtje schaak... Zolang hij dat zelf natuurlijk ook wil en leuk blijft vinden...
Het is elke keer weer mooi om te zien hoe mijn ouders hem als hun kleinkind hebben omarmd en opgenomen... Ook al krijgen ze veel vragen van anderen, omdat het zo zichtbaar is dat hij andere genen heeft.... Ghanese genen... Hij is hun enige rondlopende kleinkind... En een teleurgestelde jongen als we hem op komen halen.... Omdat-ie nog niet weg wil...Volledig in de watten gelegd en alle aandacht gekregen van mijn ouders...
Mijn vader lukt het tot nu toe elke keer weer om bij zoonlief iets aan te boren en hem een gevoel van trotsheid mee te geven... Zijn eigenwaarde te vergroten... Zijn zelfvertrouwen op te krikken... Afgelopen zomer bracht hij hem de kunst van het potloodtekenen bij... En deze keer leerde hij hem de spelregels van het schaken... En dat zoonlief het schaken leuk vond, hebben we geweten... We waren nog geen vijf minuten binnen op de dag dat we hem op kwamen halen, of we moesten toekijken hoe hij kon schaken... Op een schaakbord met schaakstukken van gemaakt van Roemeens houtsnijwerk... Je hoorde hem denken... De paardesprong keurig uitgeteld per drie stapjes... Hij glom... Hij was trots...
Ik kijk naar mijn vader... Ik ben trots op hem... Als voormalig onderwijzer ruim veertig jaar voor de klas gestaan... Gewerkt in het praktijkonderwijs... Ik realiseer me opeens dat het hem als leerkracht dus lukte om bij elk kind dat gevoel van trotsheid boven tafel te krijgen... Is dat wat er eigenlijk met passend onderwijs wordt bedoeld? Ontsteek de passie in het kind? Vergroot eigenwaarde en zelfvertrouwen? Zou het zo simpel kunnen zijn?
Weer terug naar het schaken... Gister de kast met spelletjes opgeruimd... Een schaakspel kwam te voorschijn... En nu ben ik aan de beurt... Elke avond een spelletje schaak met zoonlief... Met vallen en opstaan... Met doorkijkjes naar de gevolgen van zijn gekozen zetten... Toeziend dat hij snel leert en strategieën oppikt... Om vanavond te ontdekken dat hij mij met met toren en paard schaakmat zet...
Volgende week maandag naar school... Zoonlief zal aan meester vragen of hij op school schaakles mag krijgen... Omdat hij schaken leuk vindt... En omdat mijn vader hem dat vroeg... Ik ben heel benieuwd wat meester gaat zeggen... Of het past binnen het onderwijsprogramma op een SBO school... In ieder geval zal ik zoonlief blijven uitdagen met een partijtje schaak... Zolang hij dat zelf natuurlijk ook wil en leuk blijft vinden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten